Տեղական արտադրանքը, ամենից առաջ, պետության ոչ կախյալ վիճակի գլխավոր երաշխիքներից է
BlogԻնեսա Խաչատրյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է
Այսպես ուրեմն: Երևի արդեն վաղը ԱԺ-ն քննարկելու է մի օրինագիծ՝ համաձայն որի ներկրվող ցեմենտի վրա ավելի բարջր պետական տուրք է սահմանվելու: Բավականին բարձրագոչ արտահայտություններ հնչեցին, թե սա տեղական արտադրանքը խթանելու համար է, որպեսզի կարողանա դիմակայել մասնավորապես Իրանից ներկրվող ցեմենտին, որտեղ էներգակիրներն այնքան էժան են, որ պետությունը գրեթե ձրի է տալիս իր տեղական արտադրողին: Այսպիսով՝ Իրանը ունենում է և՛ արտադրանք, և՛ արտահանում, և՛ աշխատատեղ:
Իսկ ի՞նչ ենք ունենում մենք: Դավադրության տեսությունների տակ մնացածները շտապեցին իրենց պատռել, թե սա արվում է Գագիկ Ծառուկյանի ցեմենտի գործարանի համար: Մարդու հավատ ուղղակի չի գալիս այս կիսագրագետ մասսայի մտավոր ունակությունների կարողությանը:
Իրենց պատռողներից քանի՞սն են հասկանում, որ Գագիկ Ծաուկյանը իր բիզնեսները վաղուց հանձնել է հավատարմագրային կառավարման, և որ «Արարատ» ցեմենտի գործարանը նախ և առաջ նշանակում է տեղական արտադրանք, տեղական աշխատատեղ, տեղական հարկեր, որոնք գնում են մեր պետբյուջե: Քանի՞սն են հասկանում, որ Հայաստանում ևս 2 ցեմենտի գործարան կա, որոնց աշխատատեղերը ևս կրճատվելու են՝ մրցակցությանը չդիմանալու հետևանքով:
Իսկ հիմա ավելի կոնկրետ խնդրի էության մասին: Այդ կոկորդ պատռողները կարո՞ղ են բացատրել, որ եթե սա արվում է Արարատ ցեմենտի համար, ապա ինչու՞ են գործարանի աշխատակիցները առավոտից ցույց անում՝ պահանջելով չփակել իրենց աշխատատեղերը: Այդ ինչպե՞ս է ստացվում, որ «Ծառուկյանի համար կարված» օրինագիծը աշխատում է հենց Ծառուկյանի դեմ:
Իսկ ստացվում է այնպես հարգելիներս, որ ներկրվող պատրաստի ցեմենտի վրա սահմանվել է պետտուրք, որ տեղականից շատ էժան չստացվի, իսկ ահա կլինկեռ կոչվածի վրա՝ ոչ: 0 պետական տուրք՝ կլինկեռի համար: Նրանք, ովքեր չգիտեն, թե ինչ է կլինկեռը՝ ասեմ, որ դա 90 տոկոսով արդեն պատրաստի ցեմենտն է: Գործարանը կարող է այն ներկրել 0 պետական տուրքով, մնում է ընդամենը աղալ և ցեմենտը պատրաստ է: Իսկ դրա համար անհրաժեշտ է անհամամետ ավելի քիչ թվով աշխատակից՝ 1300-ից մոտ 100-ը ընդամենը:
Այդ կոկորդ պատռողները հասկանու՞մ են արդյոք, որ 0-ից ցեմենտի հումք արտադրող գործարանին ավելի շատ ձեռք է տալիս ներկրել կլինկեռը, կրճատել իր աշխատակազմի 90 տոկոսը, այլևս չվճարել այդքան աշխատակցի եկամտահարկ, 90 տոկոսով կրճատել նաև այդքան գազի և էլեկտրաէներգիայի վճարը, որն ի դեպ այս պահին ամսական կտրվածքով մոտ 3 մլն դոլար է գազի դիմաց, 1 մլն դոլար՝ լույսի:
Ի՞նչ է ստացվում: Մեջտեղում տուժում է քաղաքացին: Տուժում է այն քաղաքականության հաշվին, որը սահմանում է պետությունը՝ չկարողանալով իր տեղական արտադրանքի և իր տեղական աշխատատեղի համար պատշաճ մրցակցություն սահմանել: Եվ չմոռանանք, որ տեղական արտադրանքը, ամենից առաջ, պետության ոչ կախյալ վիճակի գլխավոր երաշխիքներից է:
Իսկ ի՞նչ ենք ունենում մենք: Դավադրության տեսությունների տակ մնացածները շտապեցին իրենց պատռել, թե սա արվում է Գագիկ Ծառուկյանի ցեմենտի գործարանի համար: Մարդու հավատ ուղղակի չի գալիս այս կիսագրագետ մասսայի մտավոր ունակությունների կարողությանը:
Իրենց պատռողներից քանի՞սն են հասկանում, որ Գագիկ Ծաուկյանը իր բիզնեսները վաղուց հանձնել է հավատարմագրային կառավարման, և որ «Արարատ» ցեմենտի գործարանը նախ և առաջ նշանակում է տեղական արտադրանք, տեղական աշխատատեղ, տեղական հարկեր, որոնք գնում են մեր պետբյուջե: Քանի՞սն են հասկանում, որ Հայաստանում ևս 2 ցեմենտի գործարան կա, որոնց աշխատատեղերը ևս կրճատվելու են՝ մրցակցությանը չդիմանալու հետևանքով:
Իսկ հիմա ավելի կոնկրետ խնդրի էության մասին: Այդ կոկորդ պատռողները կարո՞ղ են բացատրել, որ եթե սա արվում է Արարատ ցեմենտի համար, ապա ինչու՞ են գործարանի աշխատակիցները առավոտից ցույց անում՝ պահանջելով չփակել իրենց աշխատատեղերը: Այդ ինչպե՞ս է ստացվում, որ «Ծառուկյանի համար կարված» օրինագիծը աշխատում է հենց Ծառուկյանի դեմ:
Իսկ ստացվում է այնպես հարգելիներս, որ ներկրվող պատրաստի ցեմենտի վրա սահմանվել է պետտուրք, որ տեղականից շատ էժան չստացվի, իսկ ահա կլինկեռ կոչվածի վրա՝ ոչ: 0 պետական տուրք՝ կլինկեռի համար: Նրանք, ովքեր չգիտեն, թե ինչ է կլինկեռը՝ ասեմ, որ դա 90 տոկոսով արդեն պատրաստի ցեմենտն է: Գործարանը կարող է այն ներկրել 0 պետական տուրքով, մնում է ընդամենը աղալ և ցեմենտը պատրաստ է: Իսկ դրա համար անհրաժեշտ է անհամամետ ավելի քիչ թվով աշխատակից՝ 1300-ից մոտ 100-ը ընդամենը:
Այդ կոկորդ պատռողները հասկանու՞մ են արդյոք, որ 0-ից ցեմենտի հումք արտադրող գործարանին ավելի շատ ձեռք է տալիս ներկրել կլինկեռը, կրճատել իր աշխատակազմի 90 տոկոսը, այլևս չվճարել այդքան աշխատակցի եկամտահարկ, 90 տոկոսով կրճատել նաև այդքան գազի և էլեկտրաէներգիայի վճարը, որն ի դեպ այս պահին ամսական կտրվածքով մոտ 3 մլն դոլար է գազի դիմաց, 1 մլն դոլար՝ լույսի:
Ի՞նչ է ստացվում: Մեջտեղում տուժում է քաղաքացին: Տուժում է այն քաղաքականության հաշվին, որը սահմանում է պետությունը՝ չկարողանալով իր տեղական արտադրանքի և իր տեղական աշխատատեղի համար պատշաճ մրցակցություն սահմանել: Եվ չմոռանանք, որ տեղական արտադրանքը, ամենից առաջ, պետության ոչ կախյալ վիճակի գլխավոր երաշխիքներից է: