«Բալանսավորման մասին կարելի էր խոսել այն ժամանակ, երբ լիներ կոալիցիոն կառավարություն»
ՔաղաքականությունՕրենսդիր և գործադիր մարմինների բալանսավորվածության մասին այս պահին խոսք լինել չի կարող: Եթե փաստացի ենք դիտարկում, ըստ էության, Սահմանադրությունն էլ չի ենթադրում, որ գործադիրի և օրենսդիրի միջև, այսպես ասած, բալանսավորում պետք է լինի այն առումով, որ ինչ– որ չափով պետք է իրար հակակշռեն: Բայց խորհրդարանական կառավարման երկրում ենթադրվում է, որ քաղաքական կայուն մեծամասնությունը ձևավորում է իր կառավարությունը, նշանակում է իր վարչապետին: Pressmedia.am-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը՝ միաժամանակ ընդգծելով, որ այս պարագայում խոսել, թե կառավարությունը կարող է հակակշիռ լինել օրենսդիրին, անիմաստ է:
«Իհարկե, ինչ–որ փուլում կարող են հակասություններ առաջանալ: Բայց գլոբալ առումով, գոնե առնվազն տեսականորեն, նման բալանսավորումների մասին հիմա խոսք լինել չի կարող: Բալանսավորման մասին թերևս կարելի էր խոսել այն ժամանակ, երբ լիներ կոալիցիոն կառավարություն, և «Իմ քայլը» չստանար այդ կայուն մեծամասնությունը և ստիպված լիներ հաշվի նստել մյուս քաղաքական ուժերի հետ»,–ասաց նա՝ շեշտելով, որ խոսքը ոչ թե հայկական իրականության արհեստական կոալիցիաների, այլ իսկական կոալիցիայի մասին է:
Նրա խոսքով, քանի որ Ն. Փաշինյանը հայտարարել է, որ կոալիցիայի մասին խոսք լինել չի կարող, ապա բալանսավորվածության վերաբերյալ խոսակցությունները ևս անիմաստ են. «Այսօր կա 70 տոկոս քվե ստացած քաղաքական ուժի լիակատար և համապարփակ իշխանություն»:
Վիգեն Հակոբյանն ընդգծեց, որ, ընդհանուր առմամբ, միշտ կա բալանսավորման անհրաժեշտություն. «Ցանկացած երկրում փորձում են հակակշիռների ինչ–որ մեխանիզմ ստեղծել, որ իշխանությունը և ընդդիմությունը իրար վերահսկելով՝ փորձեն բավականին սուր քննարկումների, փոխըմբռնման արդյունքում ստանալ ինչ–որ «պրոդուկտ», որը քիչ թե շատ բոլորի համար ձեռնտու կլինի: Այս պահի դրությամբ մենք ունենք մի իրավիճակ, երբ իշխանությունն իր ցանկացած որոշում կարող է անցկացնել առանց որևէ խնդիրների: Այս պայմաններում, սակայն, ֆորմալ ընդդիմություն համարվող ուժերը ևս ձեռքները ծալած չեն նստելու: Թե որքանո՞վ հաշվի կառնվի և լսելի կլինի նրանց քննադատությունը, զուտ իշխող քաղաքական մեծամասնության ցանկությունից է կախված»:
Թեև, ըստ Վ. Հակոբյանի, բալանսի մասին խոսելն այս պահին անիմաստ է, այնուամենայնիվ, նա չի բացառում, որ որոշ ժամանակ հետո ինչ–որ զարգացումներ լինեն. «Չի բացառվում, որ ամիսներ հետո կարող է ինչ–ինչ քաղաքական իրավիճակ փոխվել, ինչպես նաև փոխվեն հասարակության տրամադրությունները: Օրինակ՝ մեծամասնություն ունեցող ուժը ոչ թե 70 տոկոս, այլ մի փոքր ավելի քիչ կամ շատ աջակցություն ունենա: Այդ ժամանակ հնարավոր է ընդդիմության զենքերն էլ ավելի սուր լինեն, այդ թվում՝ նաև խորհրդարանից դուրս գտնվող ընդդիմության. ի վերջո, ընտրությունների արդյունքում ԱԺ պատերից դուրս են մնացել նաև քաղաքական կայացած ուժեր, որոնք այսօրվա դրությամբ լավագույն վիճակում չեն: Կան ուժեր, որոնք ունեն ֆինանսներ, կազմակերպչական ռեսուրսներ, կապեր, երբեմն նաև իդեոլոգիա: Ցանկացած պահի՝ ելնելով քաղաքական իրավիճակից, այդ ուժերը կարող են ակտիվանալ կամ ակտիվացվել»:
1
2
3
4
5
1
2
4
5
1
2
3
5
