Միայն թաշկինակով հիշվող «նրբաքիմք» Գևորիկը լավ կանի թաշկինակը հիմա էլ բերանին դնի․․․
ՀասարակությունՄովսես Վարդանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Միայն թաշկինակով հիշվող «նրբաքիմք» Գևորիկը
Խորհրդարան անցած ուժերից մեկը կարծես թե «պատից կախ չտեսած՝ ճակատից կախ » տեսածի վարքագիծ է դրսևորում, որի հետևանքով էլ քաղաքական ամբիցիաները բարձրակետին են հասցրել։
Խորհրդարան անցած ուժերից մեկը կարծես թե «պատից կախ չտեսած՝ ճակատից կախ » տեսածի վարքագիծ է դրսևորում, որի հետևանքով էլ քաղաքական ամբիցիաները բարձրակետին են հասցրել։
«Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության որոշ ներկայացուցիչներ ամեն Աստծո օր իրենց «սրբազան» պարտքն են համարում խոսել երկրորդ տեղը զբաղեցրած քաղաքական ուժի մասին՝ ոչ մի կերպ չհաշտվելով այս ուժի՝ ընտրություններին մասնակցելու փաստի հետ և անընդհատ ցույց տալով «զրկանքի համախտանիշով» տառապող իրենց հոգեվիճակը։
Այսօր էլ ոչ ավել ոչ պակաս «խոսքի ամբիոնը» որոշել է գրավել կուսակցությունում ստվերային պազիցիա գրավող Գևորգ Գորգիսյանը։ Նրա անուն-ազգանունը հանրությունը գուցե որևէ բան չասի, բայց եթե հիշեցնենք մի դրվագ, որը վերջինիս պատգամավորական գործունեության ամենավառ դրվագն է, ամեն բան կընկնի տեղը։ Բոլորս էլ շատ լավ ենք հիշում այն օրը, երբ ԱԺ-ում «Ելք» խմբակցության անդամներից երկուսը՝ Լենա Նազարյանն ու Արարատ Միրզոյանը, վառեցին այսպես ասած՝ հեղափոխության սիմվոլիկ ջահը, որն իրենից գունավոր ծուխ էր ներկայացնում, Գևորգը, ֆրանսիական ազնվականի ֆեյք կերպարի մեջ մտած, նրբորեն փակեց յուր դեմքը, այնուհետև շատ վախենալով, որ կվնասվի առողջությունը դուրս եկավ խորհրդարանի դահլիճից։
Այս ամենն այնքան ցուցադրական էր, որ մոռանալ չի լինի, ու որքան էլ մկկան ձայնով հետողորմյա անի նրա այս գարշելի թատերականացումը չի մոռացվի։
Նա այնքան փոքր ֆիգուռ է հայաստանյան քաղաքական դաշտում, այնքան աննշան մի հյուլե է , որ հեղափոխության օրերին ևս այդ թաշկինկը երևի դեմքին է ման եկել, որ հանկարծ ժողովրդից էլ չաղտահարվի, քանզի նրա «իզ ու թոզն» էլ չտեսանք։ Ու հետո բավական է հիշել միայն նրա քամահրական վերաբերմունքը ժողովրդական հեղափոխության հանդեպ, ու նողկանք ապրել այն փաստից, որ այսօր նստած խոսում է այն մասին, որ ժողովուրդը չպետք է թույլ տար ԲՀԿ-ին մտնելու ԱԺ։
Հասկանլի է, որ Գևորիկը իրավունք անգամ չունի խոսելու այն ամենի մասին, ինչի մասին որոշել է խոսել։ Նա ավելի լավ կանի, նախ կողմնորաշվի, նա նախ հստակեցնի իր կարծիքը ժողովրդի մասին, նախ նայի իրեն հայելու մեջ ու ամբողջ մարմնով զգա իր փոքրությունն ու փոքրոգությունը, այս ժամանակ կհասկանա, թե ով է սուտ խոսում, ով ինչով է հիշվում, ով ինչ ճանապարհ է անցել ու երկրի համար ինչ կերտել․․․ Կարծում եմ՝ այդ ժամանակ նա լավ կանի դնի հայտնի օթելլոյական թաշկինակը իր բերանին, որ հալուցինացիոն բաներ դուս չտա ու նոր Հայաստանի խաղաղ անդորրը չխաթարի, քանի որ ժողովուրդը շատ բան է սպասում այս նոր իրավիճակից։ Չնայած էշն ինչ գիտի՝ նուշն ինչ է, որ Գևորիկն իմանա՝ ինչ ասել է ժողովրդի սպասելիքնր ․․․․