Բաքվում վիճակը վատ է. ագրեսիայի հուսահատ ալիք
Ուշադրության կենտրոնումԱդրբեջանը հանգստյան օրերին՝ սկսած ուրբաթ երեկոյից, մի շարք խոշոր քաղաքներում, այդ թվում Բաքվում կիրառում է կոշտ կարանտին: Պատկերացնելու համար հարկ է արձանագրել, օրինակ, որ արգելվելու է անգամ տնից դուրս գալ աղբը թափելու նպատակով: Կորոնավիրուսի ադրբեջանական վիճակագրությունը ռեգիոնում ու թերեւս նաեւ աշխարհում ամենավատերից չէ: Ադրբեջանի ցուցանիշը Կովկասում երկրորդն է՝ Հայաստանից հետո: Հունիսի 5-ի դրությամբ 6522 վարակված, 78 մահ, 3737 առողջացած:
Բայց վարակի հայտնաբերման դինամիկան աճում է, այն դեպքում, երբ Բաքուն կարանտինը չեղարկում է Հայաստանից ավելի դանդաղ տեմպով ու ծավալով:
Իհարկե, որեւէ երկրի պարագայում գործնականում պայմանական են բոլոր թվերը, եւ համեմատություններն այդ առումով միշտ կարող են կաղալ, բայց դատելով Բաքվում արտակարգ միջոցառումներից՝ իրական պատկերը շատ ավելի մտահոգիչ է այդ երկրի կառավարության համար, քան ներկայացված վիճակագրությունը:
Համենայն դեպս դրա մասին է խոսում այն, որ հանգստյան օրերին կիրառվում է խստագույն կարանտին, եւ ասվում է, որ հնարավոր է դրա կրկնությունը նաեւ հաջորդ շաբաթ:
Բաքի պատկերին անդրադարձը ամենեւին այն բանի համար չէ, որ դրա ֆոնին փորձենք գտնել մխիթարություն Հայաստանի վիճակագրության համար: Մենք ունենք վարակի հետ կապված մեր խնդիրները, եւ այլ տեղերում շատ կամ քիչ վիճակագրությունը որեւէ կերպ չի ավելացնում կամ պակասեցնում մեզանում եղած խնդիրներն ու լուծման անհրաժեշտություն ունեցող հարցերը:
Տվյալ պարագայում, Ադրբեջանի վիճակագրությունը մեզ առնչվող կարող է լինել անուղղակիորեն, հաշվի առնելով Բաքվի պատերազմական հռետորաբանությունը: Իսկ դա վերջին շրջանում ապրում է հերթական մակընթացությունը: Ընդ որում, ոչ միայն Հայաստանի, այլ նաեւ հարեւան Վրաստանի նկատմամբ:
Սակայն, ընդհանուր առմամբ, Ադրբեջանից եկող ագրեսիվության նոր ալիքը իր մեջ պարունակում է որոշակի հուսահատության տարրեր, ինչն արտահայտվում է ագրեսիայի աննախադեպ շեշտադրումներով: Եվ դա կարող է պայմանավորված լինել հենց կորոնավիրուսային ճգնաժամով, որը բոլոր երկրներում է բավականին բարդ տանելի ճգնաժամ, սակայն առավել բարդ է դառնում այն երկրների համար, որտեղ կառավարություններն ունեն լեգիտիմության ճգնաժամ:
Այդ պարագայում նրանցից պահանջվում է հանրության հետ հաղորդակցության, երկխոսության հավելյալ ջանք, ավելի մեծ ռեսուրս: Մի բան, որը ոչ լեգիտիմ կառավարությունները չունեն: Եվ դա բազմապատկում է վարակի ճնշումը, քանի որ իրավիճակն այնպիսին է, երբ ամբողջատիրական կառույցների համար ավանդական ուժային գործիքը բավարար չէ:
Ադրբեջանը կորոնավիրուսի վարակի խնդրին բախված միակ ամբողջատիրական համակարգը չէ, սակայն դրանցից թերեւս ամենաթույլերից է, հաշվի առնելով նաեւ աշխարհքաղաքական սուբյեկտության կատեգորիան, ինչը զրկում է մի շարք որոշումների «ճոխությունից», ինչպիսիք իրենց կարող են թույլ տալ օրինակ Չինաստանը, Ռուսաստանը, անգամ Բելառուսը:
Բացելով շանտաժի նոր շրջանը, Ադրբեջանի նախագահը գուցե փորձում է միջազգային հանրության հետ առեւտրով իր համար ընդլայնել կորոնավիրուսի պայմաններում հանրության հետ կապված որոշումների սահմանը:
Այդուհանդերձ, Հայաստանը Արցախը, պետք է չափազանց զգոն լինի Ադրբեջանի հետ սահմանի ամբողջ երկայնքով, այդ սահմանը Ադրբեջանի եւ որեւէ ուժային կենտրոնի առեւտրի առարկա դարձնել թույլ չտալու համար:
1
2
3
4
5
1
2
3
5
1
3
5
