Փաշինյանի երեք «վախերը». ի՞նչ հանգուցալուծում կունենան ընդդիմադիր դաշտի խմորումները

Վերջին շրջանում Հայաստանյան ընդդիմադիր դաշտում առկա են բավական հետաքրքիր խմորումներ, որոնք չեն կարող վրիպել իշխանությունների հայացքից։ Մի կողմից, կրթության ոլորտում առկա խնդիրների շուրջ ակտիվացել է ՀՅԴ-ն, մյուս կողմից՝ ԱՄՆ դեսպանի հետ ունեցած հանդիպումից հետո, գրեթե յուրաքանչյուր օր, հանրային այս կամ այն միջոցառմանն է մասնակցում Սերժ Սարգսյանը, իսկ ՀՀԿ-ն սկսել է ներքին քննարկումների շարք։ Ինչ վերաբերվում է Սերժ Սարգսյանի փեսա Միքայել Մինասյանին, ապա նրա վերջին հոդվածը քաղաքական պայքարի մանիֆեստ էր, համախմբման կոչ, սակայն, Մինասյանը չհնչեցրեց, թերևս քաջ գիտակցելով, որ այս պահին դա հնարավոր չէ։ Կալանավայրից իր ակտիվությունն է շարունակաբար դրսևորում երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, ով չի բացառում քաղաքական այլ ուժերին միանալը, հասկանալով, որ իր շուրջ կոնսոլիդացիան դանդաղ է ընթանում։ Մեկ այլ հետաքրքիր ֆորմատ էլ ի հայտ եկավ բոլորովին վերջերս՝ ի դեմս Վազգեն Մանուկյանի Վերնատան, որը, սակայն, դժվար թե դառնա ընդիմության միավորման կենտրոն, այն պարզ պատճառով, որ չափից դուրս շատ է ասոցացվում նախկին համակարգի հետ։ Մոտ ապագայում կձևավորվեն նաև այլ ֆորմատներ, ի հայտ կգան նոր քաղաքական ուժեր և չի բացառվում, որ միավորման կենտրոնը դառնան հենց նրանք։

Մյուս կարևոր հարցն էլ այն է, թե որքանով է, ընդհանրապես, հնարավոր այդ միավորումը։ Օրինակ, կմիավորվեն արդյոք Սարգսյանը ու Քոչարյանը՝ հաշվի առնելով վերջին շրջանի միմյանց հասցեին արված մեսիջները. թերևս ոչ։ ՀՅԴ-Քոչարյան ֆորմատը, առնվազն, տեսականորեն կարող է կյանքի կոչվել։ Կարևոր է նաև, թե, որ հարցի շուրջ տեղի կունենա այդ միավորումը, այս պահի դրությամբ այդ հարցը Արցախն է, անվտանգությանը վերաբերվող խնդիրները, որոնք Փաշինյանի «աքիլեսյան գարշապարն» են համարվում։ Սակայն Արցախի հարցում Փաշինյանը կտրուկ քայլերի չի գնում և այս տեսանկյունից հարկ է թվարկել, թե մոտ ապագայում ինչ խնդիրներ կարող են ի հայտ գալ իշխանությունների համար, որոնք էլ կդառնան հարմար շարժառիթ` արդեն ընդդիմության համար։ 2020-ին կրկին օրակարգ է գալու Ամուլսարի հարցը, «Իմ քայլ»-ից արդեն իսկ հասկացնում են, որ, եթե հարկ լինի, հանքի շահագործման դեմ բողոքի ակցիաները կցրվեն ոստիկանական ուժերի կողմից։ Մյուս կողմից, 2020-ի հունվարից՝ կտրուկ թանկանալու են նաև մի շարք առաջնային անհրաժեշտության ապրանքների գները, իսկ դա արդեն իսկ սոցիալական լուրջ լարվածություն է նախանշում։ Եթե դրան գումարվի նաև գազի գնի հավանական թանկացումը, ապա հետևանքները Փաշինյանի համար է՛լ ավելի ծանր կարող են լինել։ Ի դեպ, հենց այստեղ է, որ առաջին պլան է գալիս ռուսական գործոնը, Ռուսաստանը, որը մեղմ ասած ցնծության մեջ չէ Հայաստանի նոր իշխանություններից, ունի լծակներ, որոնք հարկ եղած դեպքում կարող է կիրառել և զգալի հարված հասցնել Փաշինյանին։

Լծակներից մեկը հենց գազի գնի թանկացումն է, սակայն կան նաև քաղաքական լծակներ և հարկ եղած դեպքում, եթե ներքաղաքական վիճակը թելադրի և նպաստավոր լինի` ռուսները կարող են միջամտել։ Դա քաջ գիտակցում է նաև Փաշինյանը, ով մի կողմից ամեն կերպ փորձում է սիրաշահել ռուսական կողմին`  հայտնի լաբորատորիաներ նրանց մուտքը թույլատրելով, ՄԱԿ-ում պրոռուսական քվեարկություններով, Բոլթոնի պլանից հրաժարվելով։ Մյուս կողմից էլ Փաշինյանը փորձում է իր կողմ ձգել Հայաստանյան քաղաքական ուժերին, հենց այդ պատճառով էլ նա քաղաքական «սիրավեպ» սկսեց «Սասնա Ծռեր»-ի հետ, որպեսզի այս ուժերի` ընդդիմադիր բևեռներին միանալու հավանականությունը զրոյի հասցվի։ Ւշխանությունները զգում են վտանգը և փորձելու են անել ամեն բան, որպեսզի ընդդիմության միավորումը ձախողվի հենց սաղմնային փուլում։ Կստացվի թե ոչ, ցույց կտա ժամանակը....