Ցեմենտի արտադրության ոլորտում տեղական արտադրողին խրախուսելը կպահպանի մոտ 2000 աշխատատեղ, դա սեփականատերերի համար արտոնություն չէ...
BlogԱրման Հարոյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է
Բավականին շատ խոսվել է տեղական արտադրողներին խրախուսելու ծրագրերի ու եղանակների մասին, Կառավարությունն էլ եկել է այն եզրահանգման, որ տեղական արտադրության խթանումը մեր երկրի սոցիալ-տնտեսական պայմաններում ամենատրամաբանական ու ընդունելի տարբերակն է։ Սակայն սա միայն խոսքերով՝ պրակտիկան վկայում է այլ բանի մասին։ Արդեն մի քանի օր է, ինչ ցեմենտի արտադրության մեջ ներգրավված աշխատակիցները իրենց անհանգստությունն են արտահայտում բոլոր հարթակներով՝ պարզ գիտակցելով, որ կանգնած են գործազրկության առաջ։ Իրավիճակն էլ ավելի հստակ պատկերացնելու համար մանրամասնենք այն՝ արտասահմանից Հայաստան ներկրվում են և ցեմենտ, և կիսապատրաստի ցեմետ՝ կլինկեր, այս երկուսից տուրք դրված է միայն ներկրվող ցեմենտի վրա, իսկ այ կլինկերը Հայաստանի սահմանն անարգել անցնում է, հայաստանյան գործարաններում մի քանի փուլով այն աղում ու մշակում են, և այն պատրաստ է կիրառման։
Ի՞նչ է ստացվում։ Օրինակ Իրանից եկած հումքի ինքնարժեքը ցածր է, ի շնորհիվ ծախսվող հոսանքի ու գազի էժանության, իսկ տեղական արտադրողի մոտ ցեմենտի գինը փոքր-ինչ բարձր է ստացվում՝ պարզ պատճառներով (գազի, հոսանքի բարձր գին)։
Տեղական արտադրողին խրախուսելու համար անհրաժեշտ է պետական տուրք դնել նաև կլինկերի ներկրման վրա, որպեսզի տեղական արտադրողը գնային դաշտում կարողանա մրցակցել Իրանից ներկրած ցեմենտի հետ։ Իսկ հակառակ դեպքում՝ եթե օրինակ Արարատ ցեմենտի գործարանը որոշում կայացնի, որ մրցակցային դաշտում կայուն դիրք գրավելու համար անհրաժեշտ է կլինկերով աշխատել, ապա գործարանի ներկայիս 1300 աշխատակցի փոխարեն կմնան 100-ը։
Ստացվում է այնպես, որ Պետական տուրքի մասին փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին օրինագիծը ոչ մի կերպ ի շահ գործարարի չի կարող լինել, այն աշխատելու է ի օգուտ ՀՀ քաղաքացիների։ Հաշվի առնելով ամբողջ ցեմենտարտադրության ոլորտը՝ անգործ է նմնալու մոտ 2000 աշխատակից։
Դե եկեք մտածենք, ու այս երկընտրանի մեջ ճիշտ լուծում գտնենք՝ ունենալ 2000 անգործ քաղաքացի, թե խրախուսել տեղական արտադրողին ու կլինեկրի վրա ևս տուրք դնել։
Ի՞նչ է ստացվում։ Օրինակ Իրանից եկած հումքի ինքնարժեքը ցածր է, ի շնորհիվ ծախսվող հոսանքի ու գազի էժանության, իսկ տեղական արտադրողի մոտ ցեմենտի գինը փոքր-ինչ բարձր է ստացվում՝ պարզ պատճառներով (գազի, հոսանքի բարձր գին)։
Տեղական արտադրողին խրախուսելու համար անհրաժեշտ է պետական տուրք դնել նաև կլինկերի ներկրման վրա, որպեսզի տեղական արտադրողը գնային դաշտում կարողանա մրցակցել Իրանից ներկրած ցեմենտի հետ։ Իսկ հակառակ դեպքում՝ եթե օրինակ Արարատ ցեմենտի գործարանը որոշում կայացնի, որ մրցակցային դաշտում կայուն դիրք գրավելու համար անհրաժեշտ է կլինկերով աշխատել, ապա գործարանի ներկայիս 1300 աշխատակցի փոխարեն կմնան 100-ը։
Ստացվում է այնպես, որ Պետական տուրքի մասին փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին օրինագիծը ոչ մի կերպ ի շահ գործարարի չի կարող լինել, այն աշխատելու է ի օգուտ ՀՀ քաղաքացիների։ Հաշվի առնելով ամբողջ ցեմենտարտադրության ոլորտը՝ անգործ է նմնալու մոտ 2000 աշխատակից։
Դե եկեք մտածենք, ու այս երկընտրանի մեջ ճիշտ լուծում գտնենք՝ ունենալ 2000 անգործ քաղաքացի, թե խրախուսել տեղական արտադրողին ու կլինեկրի վրա ևս տուրք դնել։