«Սրվելու է. կփորձեն սենսացիաներ գտնել, պեղել և հանել».
ՄամուլԸստ նրա՝ պատճառն այն է, որ այս պահին հեղափոխության տրամաբանությունն այլ բան է թելադրում: ««Իմ քայլի» կողմից հիմնական թիրախավորումն ուղղված է ՀՀԿ–ին, իսկ ՀՀԿ–ինը՝ «Իմ քայլին»: Մյուս ուժերն էլ, տեղավորվելով հեղափոխության տրամաբանության համատեքստում, հեղափոխության իդեալների իրականացման քարոզարշավ են անցկացնում: Հիմա սկսվում է քարոզարշավի վերջին՝ վճռորոշ փուլը: Այս ընթացքում այս քարոզարշավին բնորոշ գծերն ավելի են սրվելու. այսինքն՝ ավելի սուր քննադատություններ, ավելի հուզական քարոզարշավ, ավելի վճռորոշ են լինելու իրենց տեսակետներում, ինչպես նաև դիմացինի հանդեպ քննադատություններում: Կփորձեն սենսացիաներ գտնել, պեղել և հանել: Մենք տեսնում ենք, որ ինչ–որ նոր բացահատումներ են արվում՝ կապված հանցագործությունների և այլնի հետ: Այս ամենն, իհարկե, որպես տեխնոլոգիա, տեղավորվում է քարոզարշավի տրամաբանության մեջ: Սա բնական է և հասկանալի, որովհետև կողմնորոշիչ է»,– «Փաստի» հետ զրույցում ասաց քաղաքագետը: Է. Օրդուխանյանի խոսքով, քաղաքական ուժերը ուշադրություն են սևեռում իրենց վրա, ուզում են կարևորություն ստանալ, բայց այդ կարևորությունը դեռ չի նշանակում արդյունավետություն:
«Այո, ուշադրությունը սևեռվում է երկու հակադիր՝ այս դեպքում հեղափոխական և հակահեղափոխական ուժերի վրա: Հաշվի առնենք, որ ՀՀԿ–ն հենց ինքն իրեն բնորոշեց սև: ՀՀԿ–ն միակ ուժն էր, որը շատ լուրջ փորձում էր քննադատական ձևով մոտենալ գործող կառավարության արածներին կամ չարածներին: Բայց սա չի նշանակում, որ դա արդյունավետ է, որովհետև եթե դու նախկինում քաղաքական պատասխանատվություն ես կրել և շատ բացթողումներ ես արել, որքան էլ այսօր փորձես քննադատել, միևնույն է, քաղաքական անցյալն առաջին պլան է գալիս: Եվ մենք տեսնում ենք, որ հանրային արձագանքներն այդ առումով հիմնականում բացասական են: Եվ կասեմ նույնը՝ արդեն «Իմ քայլի» տեսանկյունից: Այս քարոզարշավի ընթացքում ՀՀԿ–ի նման ընդդիմախոս ունենալը «Իմ քայլի» համար քաղաքական տեսանկյունից ձեռնտու է. ՀՀԿ–ն այն ուժն է, որին մերժել են, այն ուժն է, որի դեմ էր հեղափոխությունը: «Իմ քայլը» դուրս չի գալիս հեղափոխության տրամաբանությունից: Իսկ մյուս ուժերը միմյանց հետ են մրցակցում, բոլորը խոսում են երկրորդ ուժը լինելու մասին և հիմնականում չեն քննադատում «Իմ քայլը» դաշինքին»,–նշեց քաղաքագետը:
Մեր զրուցակցի դիտարկմամբ՝ առհասարակ քաղաքական ուժերը պետք է հասկանան, թե որպես քաղաքական ուժ հասարակությունն իրենցից ինչպիսի պահանջ ունի: «Ցավոք, այսօր հասարակությունն էլ գաղափարական ընտրարշավ տեսնելու պահանջ չցուցաբերեց: Եթե դիտարկում ենք սոցցանցերում առկա արձագանքները, ապա այն ամենն, ինչ տեղի է ունենում, մեծամասամբ ողջունվում է հասարակության կողմից: Հարցադրում պետք է անել՝ ժողովուրդն արդյոք ունի՞ ծրագրային, գաղափարական պայքար տեսնելու պահանջ: Լավ կլիներ, որ այդպես լիներ, բայց մեծամասամբ՝ չունի: Սա պայմանավորված է նաև ռեյտինգային ընտրակարգով, որն ընրարշավը կենտրոնացնում է անձերի շուրջ, և գաղափարներն ու ծրագրերն ավտոմատ երկրորդ պլան են մղվում»,–շեշտեց նա:
Քաղաքագետը քարոզարշավի ընթացքում, այնուամենայնիվ, դրական հանգամանք է առանձնացրել: «Անպայման ուզում եմ շեշտել քաղաքական բանավեճի մասին: Հիմա տարբեր հեռուստաեթերներում տարբեր թեկնածուների միջև բանավեճեր են ծավալվում: Մենք նախկինում ունեինք փորձ, ըստ որի՝ բանավեճերը չէին ստացվում, որովհետև կողմերը գալիս էին ու սկսում միմյանց վիրավորել: Հիմա ոչ այդքան հաճախ է պատահում, երբ անձնական վիրավորանքների կարող են հասնել: Այժմ գոնե բանավեճերի մակարդակով տեսնում ենք ինչ–որ ծրագրային դրույթների, տարբեր խնդիրների, մոտեցումների վերաբերյալ քննարկումներ և դրանց շուրջ քննադատություններ: Այս առումով առաջընթաց կա, և դա ողջունելի է»,–ասաց նա:
Ինչ վերաբերում է այն խնդրին, ըստ որի՝ բանավեճերի ժամանակ հաճախ անպատրաստ, թեմային չտիրապետող թեկնածուների ենք տեսնում, քաղաքագետը նախ հավելեց. «Բացի այդ, բանավեճերին հիմնականում տեսնում ենք նույն դեմքերին: Յուրաքանչյուր ուժից 3, 4, 5 անձ կա, որոնք տարբեր հեռուստաեթերներում բանավիճում են տարբեր թեմաների շուրջ: Սա նախ պայմանավորված է նրանով, որ ԱԺ ընտրություններն արտահերթ են: Ուժերը չեն հասցրել իրենց մասնագիտական զինանոցն ամբողջացնել նաև ծրագրային դրույթների տեսանկյունից: Ժամանակի սղության պատճառից բացի կա նաև հետևյալը. չնայած հարյուրն անցնող ցուցակների և քաղաքական ուժերի այն պնդումների, թե կադրերը շատ են, իրականում արհեստավարժության տեսանկյունից այդ կադրերն այդքան էլ շատ չեն: Սա է պատճառը, որ այդ բանավեճերի ժամանակ մենք հիմնականում նույն դեմքերին ենք տեսնում»:
Ամփոփելով նախընտրական պայքարի այս փուլն ու արդեն խոսելով այս քարոզարշավի տրամաբանությունից դուրս հետագա գործընթացների մասին՝ քաղաքագետն ընդգծեց, որ բոլորը պետք է հասկանան հետևյալը. «Այս ընտրական գործընթացով ավարտվում է հեղափոխությունը և ինստիտուցիոնալ փուլ է սկսվում: Սկսվում է աշխատանքի փուլ, որտեղ, բնականաբար, պոպուլիստական գաղափարներով և անձանց քննադատելով պետությունը չես կարող զարգացնել: Պետությունը զարգացնելու համար անհրաժեշտ է կրել այն պատասխանատվությունը, որը ժողովուրդը կվստահի քաղաքական մեծամասնությանը»: