Քաղաքական դեժավյու. փոխվել են միայն դերակատարները.
ՄամուլՀանրապետականներն, օրինակ, գնում են դասական արխայիզմի ճանապարհով՝ մի կողմից իրենց կուսակցության արխիվներից վեր հանելով կոնսերվատիզմի ու ազգային արժեքների մասին դրույթներ ու դրանք թափահարելով, մյուս կողմից էլ, պատեհ անպատեհ քննադատելով, ընդհուպ դիմելով ժամանակին իրենց դեմ կիրառվող քարոզչական հնարքներից մեկին՝ իշխանությանը անվանելով հող հանձնողներ՝ նկատի ունենալով ղարաբաղյան հարցում փոխզիջումների հնարավորությունը: Ասել է թե, ՀՀԿ–ն, կորցնելով իշխանությունը, մի կողմից հետ է գնացել իր կուսակցության ակունքներ, մյուս կողմից ինտեգրվել է հայաստանյան ընդդիմադիր իռացիոնալ դիսկուրսի կանոններին ու այդ կանոնների շրջանում բավական հարմարավետ խաղում է:
Մեծ հաշվով, հեղափոխական իշխանությունն էլ իրեն պահում է նախորդ իշխանության նման՝ սեփական հաղթանակի մեջ խիստ համոզված: Իհարկե, Փաշինյանը առաջին իսկ օրվանից հրաժարվել է քարոզարշավի պաշտոնական լեզվից ու առավել ժողովրդական, առօրեական լեզվով է խոսում մրցակիցների ու հասարակության հետ: Բայց ինքնին իշխանության պահվածքը, սկսած Երևանի կենտրոնը իրենց նախընտրական պաստառներով ողողելուց, վերջացրած նախկինում արված գործերը նախընտրական քարոզարշավի փաթեթավորմամբ ներկայացնելուց, կրկին հիշեցնում է անցյալը:
Փաստացի, հեղափոխությունը Հայաստանում փոխեց դերակատարների տեղերը, դերակատարների ուժային համամասնությունը, բայց չփոխեց դերակատարների միջև հարաբերությունների ոճը, բովանդակությունը, ընդհանրապես քաղաքական դիսկուրսի բովանդակությունը:
Այս տրամաբանությունն, ընդ որում, առայժմ է միայն դրսևորվում քարոզարշավի ընթացքում: Առաջիկայում այն դառնալու է ընդհանրապես քաղաքական համակարգի տրամաբանություն: Խորհրդարանը լինելու է այդ տրամաբանության արտացոլումը: Ինչպես քարոզարշավը, այնպես էլ խորհրդարանը լինելու են այն ուղենիշների սահմաններում, որոնք ակտիվորեն սահմանվում են հիմա:
Մեծ հաշվով, իհարկե, կարճ ժամանակում սպասել, որ կփոխվի մի երևույթ, որ կարծրացել ու դեգրադացվել է նախորդ տարիների ընթացքում, անհույս լավատեսություն է: Մյուս կողմից էլ հարց է ծագում, եթե ոչ հիմա, ապա երբ պետք է դրվեին քաղաքական նոր բովանդակության հիմքերը: Իշխանությունն այս հարցում ունի էական առավելություն. նա է թելադրում քաղաքականության ռիթմը: Վստահաբար չէինք ունենա այն ցածրակարգ հակաքարոզչության մթնոլորտը, որ այսօր ունենք, եթե Փաշինյանը իր քարոզարշավը սկսեր ավելի բարձր նշաձողից՝ շանս չտալով մրցակիցներին վերադառնալ իրենց համար հարազատ ու հարմարավետ հռետորաբանության մակարդակ: Կան տարբեր կարծիքներ, որ Փաշինյանը մի կողմից ուզում է ՀՀԿ–ին տեսնել խորհրդարանում, մյուս կողմից էլ, ընդհակառակը, ամեն ինչ անում է, որ նրանք չհայտնվեն այնտեղ: Առայժմ առկա ազդակները, սակայն, հուշում են, որ իշխանությունն իր սահմանած նշաձողով շանս է տալիս ՀՀԿ–ին դրսևորվել այնպես, ինչպես նրանք հիմա դրսևորվում են: