Արթուր Գևորգյանին բռնցքամարտի ոլորտին մոտ թողնելը՝ հետընթացի գլխավոր նախապայման
ՄամուլՄանե Առաքելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Բռնցքամարտը մեր երկրում ամենատարածված մարզաձևերից է, որը մեծ մասսայականություն է վայելում, և հարուստ ավանդույթներ ունի: Միջազգային ասպարեզում մեր բռնցքամարտիկները հպարտանալու բազմաթիվ առիթներ են տվել: Ու հիմա այս սիրված մարզաձևը հենց Բռնցքամարտի ֆեդերացիայի նախագահ Արթուր Գևորգյանի թեթև ձեռամբ, վերածվել է «կրկեսի»: Առաջին անգամ նա ֆեդերացիայի նախագահ էր ընտրվել 2013-ին, երբ նրան հովանավորող կուսակցության՝ ՀՀԿ-ի, թուրը աջ ու ձախ կտրում էր: 2-րդ անգամ, խիստ կասկածելի և ոչ լեգիտիմ պայմաններում նա այդ պաշտոնում վերընտրվեց այս տարվա օգոստոսին: 5 տարիների ընթացքում սույն «մաչոն» ֆեդերացիան թաղել է կոռուպցիայի մեջ, պարտվել է միջազգային հեղինակավոր վարկանիշային մրցաշարերում, և քիչ էր մնում բռնցքամարտի ազգային հավաքականը դուրս թողներ Օլիմիադային մասնակցելու շանսից, եթե ճիշտ ժամանակին չխառնվեր ՀԱՕԿ-ը՝ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի անձնական միջամտությամբ:
2-րդ անգամ այս պաշտոնում նրան տեսնել իրենց համար անպատվաբեր են համարում բռնցքամարտի ոլորտի երախտավորները՝ մարզիկների և մարզիչների մի հոծ բանակ, որոնք տարբեր մրցաշարերում Հայաստանի դրոշը ամենաբարձրում են ծածանել: Վերջիններս իրենց պարտք են համարում փրկել ֆեդերացիան Գևորգյանի ճիրաններից՝ դիմելով սկզբում ՀԱՕԿ-ին, իսկ հետո նաև Սպորտի նախարարին: Նախարարը կայացրեց, թերևս, ամենաադեկվատ որոշումը այս պայմաններում՝ հարկավոր է կատարել նոր ընտրություններ, որտեղ արդեն կմասնակցեն բռնցքամարտի ոլորտի բոլոր ներկայացուցիչները, այլ ոչ թե Գևորգյանի կողմից նախապես զտված ցուցակի ներկայացուցիչները:
Իհարկե այս որոշումը կատարել նա հրաժարվում է, պնդելով, թե տետ-ա-տետ հանդիպում է հարկավոր՝ լուծում գտնելու համար: Մինչդեռ երեկ Սպորտի նախարարությունը հրավիրել էր 2 կողմերին էլ հրապարակային տետ-ա-տետ հանդիպման՝ լրագրողների ներկայությամբ, որին Գևորգյանը, իհարկե, չէր նեկայացել: Գար, որ ի՞նչ աներ, կամ ի՞նչ ասեր: Ինչու՞ է բռնցքամարտի ոլորտը ողբալի վիճակում, ինչու՞ է մինչև կոկորդը թաղված կոռուպցիայի մեջ: Ո՞նց էր պատասխանելու այս հարցերին:
Փոխարենը նույնիսկ ԱԺ նիստերի ժամանակ վերնաշապիկի կոճակները մինչև լանջաբացվածքը արձակ պահող այս «ոճային» պատգամավորը, որդեգրել է սլաքները դեպի ՀԱՕԿ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանը ուղղելու մարտավարությունը: Թաքնվում է տեսախցիկների հետևում և լալահառաչ մեղադրանքներ հնչեցնում: Հա՛մ իր համար անվճար փիառ է ապահովում՝ տալով Գագիկ Ծառուկյանի հեղինակավոր անունը, հա՛մ թշնամու կերպար է ձևավորում, ով իբր լարվածություն է առաջացրել ոլորտում, հա՛մ էլ, փաստորեն, հող էր նախապատրաստում ՀԱՕԿ նախագահի պաշտոնում առաջադրվելու համար: Այս մասին նա հայտարարեց արդեն վերջերս: Փաստորեն արհեստական լարվածությունը ստեղծել էր Գևորգյանն անձամբ՝ աչքը ՀԱՕԿ-ի նախագահի պաշտոնին տնկելով:
Ախր ա՛յ Գևորգյան, դու մի ֆեդերացիան ես դարձրել մեղվի փեթակ ու ինքդ էլ գլուխ չես հանում քո եփած փլավից, ու՞ր ես ձեռքերդ երկարում դեպի ՀԱՕԿ, որը ամենահաջողված կառույցներից է Հայաստանի սպորտային ոլորտի: Եվ անհնար է չնշել, որ շնորհիվ Ծառուկյանի, ով սպորտի ոլորտում միշտ էլ նախընտրել է կայուննությունն ու արդարությունը: Վկան՝ բազմաթիվ չեմպիոնները, թե՛ աշխարհի, թե՛ Եվրոպայի, թե՛ օլիմպիական:
Հասկանալի է, որ Արթուր Գևորգյանին իրեն պաշտոնյա զգալու համար մնացել է միայն բռնցքամարտի ֆեդերացիան, սակայն պարտությունն էլ է հարկավոր արժանապատվորեն ընդունել: Այդպես կվարվեր ցանկացած սպորտսմեն, որպիսին իրեն, ի դեպ, համարում է Արթուր Գևորգյանը: