«Ժամանակ». Համանախագահների դեմարշն Ալիեւին. սաստիկ լռություն
Մամուլ«Ժամանակ» թերթը գրում է.
«Նախօրեին տարբեր առիթներով, բայց ղարաբաղյան հակամարտության թեմային են անդրադարձել Մինսկի խմբի համանախագահ երկրներից երկուսը՝ ԱՄՆ ու Ռուսաստանը:
Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Էնդրյու Շեֆերը դրական է որակել Ժնեւում հանդիպումները շարունակելու մասով Հայաստանի ու Ադրբեջանի համաձայնությունը եւ խոսել արտգործնախարարների առաջիկա հանդիպում նախապատրաստելու մասին՝ ասելով, որ պետք է իրականացվեն Վիեննայի եւ Սանկտ Պետերբուրգի պայմանավորվածությունները: Խնդրին անդադարձել է նաեւ ՌԴ ԱԳՆ խոսնակ Մարիա Զախարովան՝ հայտարարելով, որ արվում են քայլեր բանակցությունները շարունակելու համար, բայց նաեւ անհրաժեշտ են լարվածությունը թուլացնելու քայլեր: Զախարովան չի խոսել Վիեննայի եւ Սանկտ Պետերբուրգի մասին: Բայց հատկանշական է, որ թե՛ ռուսաստանյան, թե՛ ամերիկյան կողմի ներկայացուցիչները խոսել են հանդիպումները շարունակելու եւ լարվածությունը թուլացնելու քայլերի մասին:
Մեկ այլ հատկանշականություն է այն, որ նրանք, ըստ էության, կոնկրետ անդրադարձ չեն կատարել հենց Ժնեւից հետո լարվածությունը մեծացրած ադրբեջանական քայլերին: Մի կողմից սա տարօրինակ է հանդիպումները շարունակելու մասին նրանց հայտարարությունների ֆոնին, որովհետեւ Ադրբեջանի քայլերը, ըստ էության, հենց հանդիպումների շարունակությունն անիմաստ դարձնող քայլեր են՝ ինչ հանդիպում, եթե դրանից առաջ էլ, հետո էլ Ադրբեջանը կրակելու է: Եվ ուրեմն՝ տրամաբանությունը հուշում է, որ Ժնեւից հետո լարվածության աճը պետք է լիներ առանձին անդրադարձի ու գնահատականի առարկա: Բայց ոչ միայն Շեֆերը եւ Զախարովան, այլ նաեւ Մինսկի խմբի համանախագահությունն ընդհանրապես չարեց որեւէ հայտարարություն այդ թեմայով: Մյուս կողմից՝ դա էլ յուրօրինակ վերաբերմունք եւ դիրքորոշում է, որը տողատակում կարող է պարունակել բավականին ուշագրավ իմաստ:
Բանն այն է, որ ադրբեջանական խախտումներին չանդրադառնալով՝ Մինսկի խմբի համանախագահությունը կազմող եռյակը, ըստ էության, յուրօրինակ «դեմարշ» արեց Բաքվի հանդեպ: Ժնեւից հետո հայտարարվեց հանդիպումները շարունակելու եւ լարվածությունը թուլացնելու համաձայնության մասին, որից հետո, սակայն, Բաքուն սկսեց լարել վիճակը: Համանախագահները, թվում է, պետք է խոսեին, բայց նրանք լռեցին: Թվում է, թե Բաքուն քարտ-բլանշ ստացավ, սակայն ամբողջ հարցն այն էր, թե ինչ էին պայմանավորվել Ժնեւում, որովհետեւ եթե Վիեննայից եւ Սանկտ Պետերբուրգից հետո հայտնվել են էլի ինչ-որ կիսատեղեկություններ բովանդակության մասին՝ մնացյալը թողնելով հասարակությունների եւ փորձագետների կռահմանը, ապա Ժնեւից հետո գրեթե ոչինչ չի ասվել, ընդհանրապես ոչինչ չի ասվել: Եվ Ժնեւում գուցե եղել է այնպիսի խոսակցություն, որի պարագայում լռությունն Ալիեւի համար, թերեւս, ավելի ազդեցիկ կարող էր լինել, ավելի ճնշող, քան որեւէ հայտարարություն, անգամ հասցեական դատապարտումով:
Այդ լռությունից հետո Ադրբեջանին մնում է կա՛մ ինքն էլ լռի եւ պատրաստվի նախարարների հաջորդ հանդիպման, կա՛մ ավելի ուժգնացնել լարվածության ձայնը: Բայց հենց այստեղ է, որ առկա է Ժնեւի վերաբերյալ խորհրդավոր լռությունը: Եվ ահա այդ իրավիճակում, ամերիկացի համանախագահն ու ՌԴ ԱԳՆ խոսնակը հայտարարում են, որ հանդիպումները պետք է շարունակվեն, եւ լավ էր, որ կողմերը պատրաստ են դրան: Այսինքն՝ չեն նկատում, չնկատելու են տալիս Ադրբեջանի սադրանքները եւ հստակ հաղորդագրություն հղում, որ Ադրբեջանի այդ ջանքերն ավելորդ են, եւ Բաքուն պետք է ներկայանա հաջորդ հանդիպմանն ու շարունակի այն, ինչի մասին խոսել են Ժնեւում եւ լռում են Ժնեւից հետո:
Ըստ էության, միջնորդները մի կողմից հասցեական չեն թիրախավորում Ալիեւին՝ պահելով նրան սեփական հանրության մոտ, մյուս կողմից էլ ցույց են տալիս, որ Ալիեւը Ժնեւից հետո սադրանքով չի կարող փոխել իրենց պլանները եւ օրակարգ կամ վարք թելադրել: Ալիեւը կրկի՞ն կփորձի, այս անգամ ավելի մեծ տրամաչափով, թե՞ կփորձի հավաքել ճամպրուկները, թեկուզ առայժմ միայն Մամեդյարովի»:
Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում