«Մանր-մունր» ընտրություններ
ՎերլուծությունՆոյեմբերի 5-ին Հայաստանում կրկին ընտրություններ են՝ իհարկե Տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրւթյուններ։ Թերևս սա է պատճառը, որ առաջիկա ընտրությւնները կարելի է ասել մոռացության մատնված, չնայած այն փաստին, որ ընտրություններ են անցկացվելու մի շարք քաղաքներում և խոշորացված համայքներում։ Այս ընտրություններին դիտորդական առաքելություն իրականցնելու համար գրանցվել են 11 տեղական հասարակական կազմակերպություններ և ոչ մի միջազգային։ Չկան նույնիսկ ռուսական կազմակերպություններ։ Մյուս կողմից որևէ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ այս տեղական դիտորդական կազմակերպությունների մեծ մասը պարզապես կեղծ են կամ սոցցանցային լեզվով ասած «ֆեյք-կազմակերպւթյուններ» են։ Սրանում համզվելւ համար բավ ական է պարզապես ուսումնասիրել, թե ինչպիսի զավեշտալի անվանումներով կազմակերպությունններ են դիտորդական առաքելություն իրականացրել Ազգային ժողովի ընտրություններում։
Այս փաստն ինքին արդեն իսկ ցույց է տալիս, որ առաջիկա ՏԻՄ ընտրությունները կարծես թե քաղաքական չեն ընկալվում։ Այս ընդիրը մշտապես էլ եղել է հայաստանյան քաղաքական կյանքում, սակայն թվում էր թե, սառույցն այս ասպարեզում կոտրվել է տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունների նկատմամբ վերաբերմունքն հետզհետե փոխվում է։
Սակայն իրականությունը բոլորովին էլ հուսադրող չէ ոչ միայն դիտրդական կազմակերպությունների, այլև ընդհանրապես քաղաքական ուժերի շահագրգռվածության տեսանկյունից։ ՏԻՄ ընտրությություններում ոչ թե պասսիվ այլ, աընդհանրապես մասնակցություն չեն ցուցաբերում արտախորհրդարանական ուժերն ու խրհրդարանական ընդդիմությունը։ Սա պարզապես վկայւմ է այն մասին, որ քաղաքական զարգացումներն Հայաստանում հատվածային բնույթ են կրում, իսկ ընդդիմադիրները կամ արտախորհրդարանական ուժերը գուցե թե հարկ չեն համարում մասնակցել ՏԻՄ «անկկարևոր» ընտրություններին։
Դե պարզ է, մարդիկ զբաղված են խորհրդարանական քննարկումներով, ավելորդ ռեսւրս և էներգիա չունեն մանր հարցերով զբաղվելու համար։
Սակայն մյւս կողմից կարղ ենք նաև ասել, որ հենց նման իրավիճակն է բերում խորհրդարանական մեծամասնության մենիշխանությանը, որից այդքան բողքում են մեր ընդդիմադիրները։ Ինչ խոսք, ցանկացած ընտրական գործընթաց պահանջում է մեծ ռեսուրսներ՝ ֆինանսներից սկսած՝ մարդկայինով վերջացրած, սակայն եթե քաղաքականության սուբյեկտները պատրաստ չեն տրամադրել նման ռեսուրսներ, ապա պարզապես կարող ենք ասել, որ ավելի լավ է ընդհանրապես նրանք չզբաղվեն այսօրինակ գործւնեությամբ։
Սարգիս Ալեքսանյան