«Երկիր ծիրանի» ավագանիները «քաղաքական դիակ»-ի կարգավիճակում
ՔաղաքականությունՀայաստանյան ֆեյսբուքի օգտատերեից մեկի կողմից վերջերս շրջանառության մեջ դրվեծ մի արտահայտություն՝ «քաղաքական բառիգներ»։ Ինչ խոսք, արտահայտությունը բավական կոպիտ է հնչում, սակայն մյուս կողմից ժարգոնային լեզվից եկած այս տերմինը առավելագույնս բովանդակային նկարագրում է հայաստանյան քաղաքական դաշտում տեղ գտած գործընթացները, իրողություններն ու կոնկրետ անհատներին։ Թերևս հենց այսպես կարող ենք բնութագրել այն ամենը ինչ կարտարվում էր օրերս Երևանի ավագանու նիստում։ Այս նիստն ինքին շատ բազմաժանր էր և այդ ժանրերին հերթով կարելի է անդրադառնալ առանձին-առանձին, սակայն նախ փորձենք տեսնել թե ինչ էին անում ամենախիստ ընդդիմադիր ավագանու Երկիր ծիրանի խմբակցությունը։
Չնայած կանխավ պետք է նշենք, որ վերահիշյալ գնահատականից ավելի հստակ բնրոշում դժվար թե հաջողվի գտնել։ Փաստորեն ըստ այս խմբակցության ու նրա ղեկավ ար Փոստանջյանի, չի կարելի ասենք Արտավազդ Փելեշյանին Երևանի պատվավոր քաղաքացու կոչում մտալ միայն այն բանի համար, որ Փելեշյանը վերջին տարիներին չի ստեղծագործել, կամ ասենք Ռազմիկ Դավոյանը լռել է և այլն։ Թերևս Երկիր Ծիրանին իր ընդդիմամոլության մեջ լիովին կորցրել է ադեկվատության զգացողությունը, եթե այդպիսին ունեցել է ընդհանրապես։ Չէ, իհարկե բան չենք ասում, կարելի ընդդիմանալ ցանկացած առաջարկի ու ծրագրի, սակայն չէ որ ընդդիմանալը նույնպես պետք է լինի բանականության սահմաններում։ Գուցե Երկիր ծիրանին ընդհնարապես բանականության հետ խնդիրներ ւնեցող գործիչների հավաքավայր է, գործիչներն անշուշտ մի քիչ ճխ է ասված։
Ինչ խոսք, բոլորս էլ գիտենք Երկիր ծիրանիի հիմնադիր ղեկավար Զարուհի Փոստանջյանին, գիտենք նրա գործւնեության բոլոր իռացիոնալ ու անհասկանալի , մեղմ ասած, կողմերը։ Բայց մյուս կողմից հարց է ծագում, արդյոք այդ իռացիոնալիզմն ու անադեկվատությունը սահման չպետք է ունենա։ Սա իհարկե չի նշանակում, թե կարելի է ավագանում նիստի ընթացքում թույլ տալ այնպիսի բառապաշար ու դարձվածքներ, որոնց ականատես եղանք, սակայն սա քննարկման բոլորովին այլ թեմա է։
Փաստն այն է, որ հիշյալ խմբակցության վարքագիծը տպավորություն է ստեղծում, թե վերջիններս ավագանիում են հայտնվել շուն և տեսարաններն ապահովելւ համար, ընդ որւմ այնպիսի խրը տպավորություն, որ չես էլ կարղ հույս հայտնել, որ առաջիկայում ամեն ինչ կուղղվի, կարծես թե դրա համար նույնպես հիմքեր չկան։
Արշակ Գալստյան