Անուշադրության մատնված հանցագործություններ.Խոսրովի արգելոց, Ախուրյանի ջրամբար
ՎերլուծությունԸնդամենը մեկ ամիս առաջ ամբողջ հայաստանյան հանրության ուշադրությունը սևեռված էր Խոսրովի արգելոցում բնկված հրդեհների վրա։ Յուրաքանչյուր պարապ ֆեյսբուքաման իր պարտքն էր համարում քննադտական ճառեր ի հայտ բերել Բնապահպանության և Արտակարգ իրավիճակների նախարարության հասցեին։ Այս ամենից հետ չէր մնում նաև լրատվական դաշտը, որն առաջին տպավորությամբ և թերևս ճշմարիտ տպավորությամբ սևեռված էր հնարավոր բոլոր միջոցներով կառավարական այս երկու գերատեսչություններին և դրանց ղեկավարներին «քլնգելու» քաղաքականության վրա։
Սակայն ընդամենը օրեր առաջ Ազգային ժողովում Բնապահպանության նախարար Արծվիկ Մինասյանը բաց տեքստով նշեց, որ արգելոցում բռնկված հրդեհը միտումի հետևանք էր, այլ կերպ ասած, արգելոցը հրդեհել են։ Միանասյանի այս հայտարարությունից հետո սակայն և լրատվական և սոցցանցային դաշտերը որևէ ռեակցիա չտվեցին, կարծես թե խոսքը գնում էր անկարևոր ինչ-որ բանի մասին, մինչդեռ անգամ ներկայումս դժվար է հաշվարկել, թե պետությանը ինչ ծավալի վնասներ է հասցրել այս հրդեհը։ Որն է նման իրավիճակի պատճառը բավական դժվար է ասել, սակայն մյուս կողմից, եթե համադրենք փաստերը, ապա կարող ենք ինքնուրույն եզրակացությունների գալ։
Նախ և առաջ խոսենք այն մասին, որ գործող կառավարության ներսում Արծվիկ Մինասյանի ու վարչապետի ջրերը նույն առվով չեն գնում, սա ակնհայտ երևում է, քանի որ պատեհ անպատեհ վարչապետը դիտողություններ է անում և Մինասյանին և մյուս դաշնակցական նախարար Լևոն Մկրտչյանին՝ հիշենք ռուսաց լեզվի տխրահռչակ հայեցակարգի շուրջ աղմուկը։
Ոչ պակաս աղմկոտ էր Ախուրյանի ջրամբարի ջրազրկումը, երբ սկզբնական շրջանում փորձ արվեց այն կապել Բնապահպանության նախարարության հետ, սակայն կարելի է ասել նախարարության օպերատիվ արձագանքը թույլ չտվեց նման սև փիառի տարածումն այն պարզ պատճառով, որ Ախուրյանի ջրամբարի հարցում բոլոր որոշումները կայացնում է Ջրային տնտեսության պետական կոմիտեն, որի ղեկավարը վարչապետի սանիկն է։ Ի դեպ Ախուրյանի ջրամբարի ջրազրկման հետևանքներին դեռևս կսպասենք հաջորդ տարում, երբ կունենք էկոլոգիական և առոջապահական հերթական ճգնաժամը։
Այս ամենին գումարվում է խոսրովի արգելոցի միտումնավոր հրդեհը, որի մասին հայրենական լրատվամիջոցները՝ մի մասը միտումնավոր, մի մասը իներցիայով շարունակում է լռել։ Իսկ որտեղից է սկսվում այդ լռությունը, սա հասկանալու համար ընդամենը պետք է պարզապես համադրել փաստերը։
Կորյուն Մեսրոպյան