Երևանում սպասում են ռուսական ջախջախիչ հարվածին Բաքվին
ՎերլուծությունSvpressa.ru-ն գրում է, որ Ռուսաստանի Դաշնության կառավարությանը կից Ֆինանսների համալսարանի քաղաքագիտության ամբիոնի դոցենտ, քաղաքագետ Գևորգ Միրզայանը «svpressa.ru»-ի հետ զրուցում ասել է, որ ներկայիս ստեղծված սահմանային լարված իրավիճակը այն պատճառով է, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը ներկայիս սահմաններում են հայտնվել ԽՍՀՄ փլուզումից հետո, Ադրբեջանը որպես պետություն գոյություն չի ունեցել, Հայաստանն ունեցել է այլ սահմաններ, համապատասխանաբար, սահմանները գծվել են որպես վարչական տարածքներ խորհրդային Միության ժամանակաշրջանում և հիմա երկու կողմերն էլ աշխատում են քարտեզներով, ընդ որում Հայաստանի դիրքն իրավաբանորեն ավելի ուժեղ է, բայց Հայաստանի իշխանությունը, ի դեմս վարչապետ Փաշինյանի, վախենում է պաշտպանել իրենը:
- Ադրբեջանական ալիքները գրում են, որ ենթադրաբար սահմանների հստակեցման մասին պայմանավորվածություններ եղել են դեռ նոյեմբերի 10-ին, բայց Հայաստանի իշխանությունները դա թաքցրել են: Որքանո՞վ է դա իրատեսական:
- Փաշինյանի օրոք ամեն ինչ հնարավոր է: Մարդը հանձնեց Ղարաբաղը, ինչու՞ չպետք է հանձնի Հայաստանի տարածքը: Այնուամենայնիվ, հիշեցնեմ, որ Հայաստանի վարչապետն իրավունք չունի որոշումներ կայացնել երկրի տարածքը այլ երկիրին հանձնելու վերաբերյալ: Նման համաձայնագիրը պետք է անցնի խորհրդարանով:
- Կարո՞ղ է այս սրացումը կապված լինել Հայաստանում ընտրությունների հետ: Համենայն դեպս, ինչպե՞ս կարող են այն օգտագործել տարբեր քաղաքական ուժեր:
- Նրանք արդեն օգտագործում են դա: Փաշինյանը փորձում է խնդրի լուծումը գցել Ռուսաստանի վրա: Եթե Մոսկվան որոշում ընդունի, ապա Փաշինյանը կասի, որ դա իր վաստակն է, իսկ եթե չընդունի, ապա կսկսեն բղավել, որ «Ռուսաստանը կրկին դավաճանել է» և «մենք պետք է այլ դաշնակիցներ փնտրենք»: Թեկուզ հենց նույն ֆրանսիացիներին, որոնք միանշանակորեն պաշտպանել են հայկական դիրքորոշումը:
- Իսկ իրական պատերազմի դեպքում ՀԱՊԿ-ը կպայքարի՞ հանուն Հայաստանի:
- ՀԱՊԿ-ը պարտավոր է պայքարել հանուն Հայաստանի, եթե հարձակվեն նրա տարածքի վրա: Եվ սխալ է հասկացվում ՀԱՊԿ-ի էությունը: Դա Ռուսաստանի միակողմանի երաշխիքների հովանու ներքո անդամ պետությունների կառույց է: Երևանը Մինսկի ռազմական մասնակցության կարիքը չունի. Ռուսաստանը բավական է: Եվ Մոսկվան ստիպված է համակերպվել, քանի որ վտանգված է ՀԱՊԿ-ի հեղինակությունը և այդ կազմակերպության սուբյեկտիվությունը:
- Այս ամբողջ պատմության մեջ կա՞ թուրքական հետք:
Միրզայան- Իհարկե թուրքերի ականջները տեսանելի են: Նրանք կարող են հրահանգել Ադրբեջանին զորք ուղարկել: Կապ է պետք Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև:
- Սյունիքի այս միջանցքը, ընդհանուր առմամբ, շատ նեղ է, այն կտրելը ադրբեջանական կողմի համար պատառ է, բայց դա արդեն ուղղակի հարձակում կլինի Հայաստանի և ոչ թե Ադրբեջանի տարածք համարվող Ղարաբաղի վրա: Այսինքն ՀԱՊԿ երկրները ստիպվա՞ծ կլինեն միջամտել: Դուք ընդունո՞ւմ եք նման սցենարը:
- Այս պահին դա չեմ ընդունում: Առանց Ռուսաստանի կարծիքը հաշվի առնելու ՀԱՊԿ-ը չի կարողանա նման որոշում կայացնել: Բայց Ռուսաստանը մտադիր չէ ներքաշվել հակամարտության մեջ որպես կռվող կողմ: Ռուսաստանը պատրաստ չէ ավելին լինել, քան խաղաղարար և միջնորդ բանակցություններում, քանի որ Մոսկվան Բաքվի հետ ոչ պակաս բարեկամական հարաբերություններ ունի, քան Երևանի հետ: Ներկայիս պայմաններում ես չեմ պատկերացնում ռուս-ադրբեջանական ռազմական բախում: Դա ձեռնտու չէ ոչ որևէ կողմին: Հետևաբար, կարծում եմ, որ Ռուսաստանը դիվանագիտություն կբանեցնի ռազմական միջամտությունից խուսափելու համար:
- Փաշինյանը դիմել է Ռուսաստանին ռազմական օգնություն ստանալու համար: Ի՞նչ կպատասխանի Պուտինը:
- Պուտինը կապահովի, որ Սյունիքի միջանցքի խնդիրը լուծվի խաղաղ ճանապարհով՝ բանակցությունների սեղանի շուրջ: Ռազմական օգնությունը կարող է տրամադրվել օտարերկրյա պետության կողմից ուղղակի ագրեսիայի դեպքում: Մինչ հիմա Ադրբեջանից ոչ մի հայտարարություն չի լսվել Հայաստանին պատերազմ հայտարարելու վերաբերյալ:
- ԱՄՆ-ը և Ֆրանսիան պահանջել են հետ քաշել ադրբեջանական զորքերը Հայաստանի հետ սահմանից: Իսկ եթե ոչ, ապա ի՞նչ: Արդյո՞ք նրանց աջակցությունը Հայաստանին խոսքից ավելի է գնալու:
- Առանց Հայաստանի համաձայնության ես չեմ պատկերացնում Ֆրանսիայի կամ Միացյալ Նահանգների ռազմական միջամտությունն այս հակամարտությունում: Իսկ Փաշինյանը չի կարողանա այս համաձայնությունը տալ, թեկուզ միայն Հայաստանի ՀԱՊԿ-ին անդամակցության պատճառով: Այդ հարցում Հայաստանի դիրքորոշմանը միակողմանի աջակցելը սպառնում է նաև Ֆրանսիային և ԱՄՆ-ին Թուրքիայի հետ հարաբերությունների սրմամբ: Այնպես որ, հարցը հռետորաբանությունից այն կողմ չի անցնի, և կլուծվի միայն բանակցություններին Ռուսաստանի որպես միջնորդ մասնակցելու արդյունքում:
- Այս ամենը սադրանք չի՞ հիշեցնում, որի նպատակն է ռուսական զորքերը դուրս բերել Անդրկովկասից: Հայաստանն արդեն մեղադրում է Ռուսաստանին չօգնելու մեջ, և կոչ է անում ռուս խաղաղապահներին փոխարինել...
-Նախ, արմատական ընդդիմության կարծիքը հայերի մեծամասնության կարծիքը չէ: Երկրորդ՝ ՀԱՊԿ-ին անդամակցությունը հետ է պահում Հայաստանին նման անզգույշ գործողություններից: Միևնույն ժամանակ, Փաշինյանի պահվածքը, իրոք, հաճախ սադրանք է հիշեցնում: Դա նյարդայնացնում է հայ հասարակության մի ստվար հատվածի, ինչը, իհարկե, հետք է թողնում Հայաստանում Ռուսաստանի նկատմամբ վերաբերմունքի և Հարավային Կովկասում ռուսական քաղաքականության վրա:
Արմեն Սիմոնյան