Արժե՞ անհանգստանալ Կարսի զորավարժություններից. ռուս փորձագետի դիտարկումները
Ուշադրության կենտրոնումԱդրբեջանի համար չափազանց թանկ է դառնում ներկայիս բանակը պահելը։
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նման կարծիք հայտնեց ռազմական փորձագետ Վլադիմիր Եվսեևը՝ մեկնաբանելով Բաքվի ու Անկարայի առաջիկա զորավարժություններն ու հետպատերազմական իրավիճակն Արցախում։
Զորավարժությունները մեկնարկելու են փետրվարի 1-ին Կարսում ու շարունակվելու են մինչև փետրվարի 12-ը։ Դրանց ընթացքում գործարկվելու են տանկային միավորումները, հրետանին, դիպուկահարների ջոկատները, հատուկ ջուկատայիններն ու ավիացիան։ Թուրքիայի պաշտպանության նախարարության հայտարարության մեջ նշված է, որ նպատակն է համատեղ գործողությունների անցկացման դեպքում ապահովել գործողությունների համակարգումը, նաև փորձարկել նոր զենքերն ու տրանսպորտային միջոցները։ Նախատեսվում է մշակել նաև պայմանական հակառակորդին հասցվող ավիահարվածները, դեսանտավորումը։
Եվսեևի խոսքով՝ նախորդ` հուլիս-օգոստոսի զորավարժությունները քողարկում էին ղարաբաղյան գոտում պատերազմի պատրաստվելը։ Դրանք թույլ տվեցին Ադրբեջանի տարածք տեղափոխել թուրքական զորքերը, մասնավորապես՝ F-16 ինքնաթիռները, հատուկ ջոկատայիններին ու հնարավոր է՝ մեկ մարտավարական խումբ։
«Կարսի շրջանում անցկացվող զորավարժությունները որևէ նոր պատերազմի պատրաստվելու նպատակ չունեն։ Դա կարելի է դիտարկել որպես ճնշում գործադրելու միջոց, բայց ո՞ւմ վրա։ Գյումրիում ռուսական բազա կա։ Ծիծաղելի է խոսել այն մասին, որ 10 հազար մարդու մասնակցությամբ զորավարժությունները կարող են որևէ լուրջ ճնշում գործադրել Ռուսաստանի Դաշնության վրա», - ասաց Եվսեևը։
Այդ պատճառով սա ինչ–որ առումով պատասխան է Ադրբեջանում անցկացվող զորավարժություններին, սակայն այստեղ նաև Հայաստանի վրա ճնշում գործադրելու տարրեր կան։ Մասնավորապես մի իրավիճակում, երբ հայ-ադրբեջանական սահմանի սահմանազատման ու սահմանագծման փոխարեն Ղարաբաղի գոտում զորքեր են ստեղծվում ու սահմանապահ զորքերի համար ենթակառուցվածքներ ստեղծվում։
«Այս պայմաններում դա կարելի է դիտարկել որպես ճնշման միջոց։ Բայց ես չէի գերագնահատի այդ տարրը», - նշեց Եվսեևը։
Նրա խոսքով՝ զորավարժությունները ևս մեկ անգամ հաստատում են ռազմական դաշինքը Ադրբեջանի ու Թուրքիայի միջև։ Այդ դաշինքն ամրանում է։ Ռուսաստանի համար դա անակնկալ չէ։ Հատկապես, որ ռուս-թուրքական հարաբերությունների շրջանակում Մոսկվան կարող է բավականին լուրջ խնդիրներ լուծել։
Ինչ վերաբերում է այն հանգամանքին, որ Թուրքիան օգնում է Ադրբեջանի ԶՈւ-ին անցնել ՆԱՏՕ-ի ստանարտներին՝ փորձագետը ուշադրություն է դարձնում, որ ադրբեջանական զորքերի սպառազինությունն ամեն դեպքում մեծ մասամբ ռուսական է։
«Հավանաբար խոսքը կազմակերպչական-հաստիքային կառուցվածքի փոփոխությունների մասին է, ոչ թե նոր զենքին անցում կատարելու։ Այս դեպքում խոսքը չափազանց մեծ գումարի մասին է. ներկայիս բանակը դա չի կարող իրեն թույլ տալ», - նշեց Եվսեևը։
Նա նշեց, որ երկրորդ պատերազմից հետո Ադրբեջանի համար նույնպես ռազմական ճակատը զգալիորեն երկարել է, այդ թվում՝ Լեռնային Ղարաբաղում։ Այն պահելու համար շուրջ 30 հազար զինծառայող է անհրաժեշտ։
Հերթափոխ ապահովելու համար՝ ևս 60 հազար։ Ստացվում է, որ ամբողջ բանակը 1,5 տարվա ընթացքում պետք է կանոնավոր հերթափոխ անցնի։
«Այդ զորքերը պետք է ապահովված լինեն ոչ միայն զենքով, այլև կենսապահովման համար անհրաժեշտ ամեն ինչով։ Այնտեղ պետք է լուրջ ենթակառուցվածք, ճանապարհներ լինեն։ Այդ խնդիրներն արագ չեն լուծվում ու գումար են պահանջում։ Հատկապես հաշվի անելով, որ ադրբեջանական նավթի արժեքը («ծանր») մեկ բարելի դիմաց կազմում է 46 դոլար։
Ավելին՝ այստեղ