Ուկրաինական կոմեդիա․ գործակալ Զելենսկին
Վերլուծություն
Վերջին շրջանում իր ագրեսիվ հռետորաբանությամբ և անբռնազբոս պահվածքով է աչքի ընկնում Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը, որ օրերս հայտնել է, որ նա Ղրիմը չի ճանաչում Ռուսաստանինը, բայց նաև չի ճանաչում որպես Ուկրաինայի մաս: Էրդողանը համարում է, որ Ռուսաստանը Ղրիմն անարդարացիորեն խլել է Օսմանյան կայսրությունից 1783 թվականին, և այդ հողերը պետք է վերադարձվեն Թուրքիային:
Տվյալ պահին էական չէ՝ Էրդողանը հայտարարել է այդ մասին, թե ոչ, հարցը այն է՝ կա՞ որևէ մեկի մոտ կասկած, որ Էրդողանը Ուկրաինայի համար չէ, որ չի ճանաչում Ղրիմի կցումը Ռուսաստանին: Կա՞ որևէ մեկի մոտ կասկած, որ Էրդողանի հայտարարությունը, թե սատարելու են Ղրիմի թաթարներին, ունի հենց այդ մոտիվը՝ Ղրիմը թուրքական է և խնդիրը այն վերադարձնելն է: Ահա այդ ֆոնին Ուկրաինայի նախագահ Զելենսկին Անկարայում պայմանագրեր է կնքում Թուրքիայի հետ, այդ թվում անօդաչու թռչող սարքերի համատեղ արտադրության, և պարգևատրում Էրդողանին: Այսինքն, Զելենսկին գործնականում ստորագրում է Ղրիմը Թուրքիայի վերադարձնելու հավակնության ու պլանի տակ: Իսկ որ Էրդողանի դեպքում հավակնությունն ու պլանը նույնն են, ապացուցված փաստ է: Այլ կերպ ասած, Զելենսկին ստանձնել է Ուկրաինայի նախագահի պաշտոնում թուրքական գործակալի առաքելություն: Դա արդեն կոմեդիա չէ, անգամ տրագիկոմեդիա չէ, դա ուկրաինական պետականության ողբերգությունն է:
Ուկրաինան Ռուսաստանը համարում է օկուպանտ: Բայց պետականության տեսանկյունից ոչ միայն անարդարացի, այլեւս խիստ վտանգավոր խաղ է փորձել մի օկուպանտի հետ խնդիրները լուծել՝ մյուս օկուպանտին հանձնվելու միջոցով: Նման կձևով Զելենսկին, իհարկե, փորձում է լուծել իր իշխանության հարցը, ինչպես Ալիևը:
Օրերս Ուկրաինայի մի քանի մեծ քաղաքներում տեղի ունեցած ՏԻՄ ընտրությունն ավարտվեց Զելենսկու գլխավորած իշխող կուսակցության՝ «Ժողովրդի ծառայի» պարտությամբ: Դրանով արձանագրվեց Ուկրաինայում ավելի վաղ փորձագիտական մակարդակով արձանագրվող իրողությունը, որ Զելենսկին գործնականում չունի իշխանություն, կորցրել է այն։
Անի Ավագյան
1
2
3
4
5
1
2
3
4
2
3
4
5
