Ծավալապաշտ Թուրքիան
Ուշադրության կենտրոնում
Այսօր բոլորս հստակ տեսնում ենք, որ Էրդողանը վերջին շրջանում ատամները սրել է մի քանի ուղղություններով, մասնավորապես՝ Ռուսաստանի, Հարավային Կովկասի, Մերձավոր Արևելքի ու Միջերկրականի Արևելյան ափի:
Ըստ էության՝ կայացած փաստ է այն, որ Թուրքիան կրակի հետ է խաղ անում Ռուսաստանի հետ առևտուր անելով՝ ցանկանալով հնարավորինս շատ բան կորզելու Սիրիայում, Արցախում, Դոնբասում և Հունաստանի ջրային տարածքում: Արդեն 50 տարուց ավել է, որ Թուրքիան անեքսիայի է ենթարկել Կիպրոսի հյուսիսային հատվածը և Եվրոպական միակ մնայուն երևույթը Կիպրոսում՝ բրիտանական բազան է, ինչու՞ եմ զարմանում, երբ ՆԱՏՕ-ն, ավանդույթի համաձայն, չեզոք կոչեր է անում իր անդամ երկրներին և այս ամբողջ պատմության մեջ՝ Հյուսիսատլանտյան դաշինքին հետաքրքրում է բացառապես մեկ բան՝ որ Թուրքիան չգործածի ռուսական C-400 համալիրները, քանի որ դա հակասում է ՆԱՏՕ-ի չափանիշներին:
Անցած 48 ժամերի ընթացքում չեզոքացվել ու սպանվել է Ադրբեջանում Թուրքիայից բերված ևս 27 վարձկան: Էրդողանն այսօր իրեն «վաճառում» է որպես շարքային մուսուլմանի ոտնահարված պատիվն ու արժանապատվությունը փրկող հերոսի: Եթե այսքանը կարողանաս վարպետորեն ներկայացնել այն սիրիացուն, որն արդեն 10 տարի է պատերազմի մեջ է, 40 տարի ապրում է ծայրահեղ աղքատության պայմաններում, արդարության կարոտ է մնացել, կրթության փոխարեն կրոնական դաստիարակություն է ստացել, պարզ չէ՞, որ նրան պիտի դարձնի տոտեմ: Բնական է, որ նման զանգվածի գիտակցականի վրա աշխատելով՝ նրան պիտի մոլորեցնեն ու հարցը ներկայացնեն որպես սրբազան պատերազմ անհավատների դեմ։
Այստեղ կարևոր է արձանագրել մի կարևոր դրույթ․ սիրիացին տգետ չէ, ատելություն չունի, խաղաղասեր է, հուսալի․ ավելին՝ երբեք պետք չի խառնել սիրիացուն՝ Էրդողանի զոմբիների հետ:
Անի Ավագյան
1
2
3
4
5
1
2
4
5
3
5
