Լավրովի պատասխանը Միջազգային ճգնաժամային խմբի զեկույցին. «Փաստ»
Մամուլ
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
«Բանակցությունների ընթացքում ձեռք բերված պայմանավորվածությունները՝ տարբեր ձևաչափերով, բազմիցս շատ մոտ են եղել հանգուցալուծմանը, բայց առաջանում էր անվստահության բնազդ մեկ մի կողմի, մեկ մյուս կողմի մոտ: Բայց աշխատանքը պետք է շարունակել»,– Կալինինգրադի Բալթյան դաշնային համալսարանում ուսանողների հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել էր ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը: Նա նաև ընդգծել էր, որ թեպետ բանակցությունների ընթացքում արդեն մշակվել է սկզբունքների փաթեթ, սակայն «անհրաժեշտ է համաձայնեցնել մի ամբողջ խումբ բարդ մանրամասներ, որոնք վերաբերում են շատ զգայուն հարցերի, այդ թվում՝ ներքաղաքական:
Ըստ քաղաքագետ Ստանիսլավ Տարասովի՝ իր այս հայտարարության մեջ ՌԴ արտգործնախարարը կիրառել է «դիվանագիտական լեզու», որն անհրաժեշտ է մանրամասնորեն վերծանել: «Լավրովն առաջին անգամը չէ, որ ասում է, որ հակամարտող կողմերը բազմիցս մոտ են եղել համաձայնության հասնելուն: Բայց նա չի կոնկրետացնում, թե դա երբ է եղել: Սակայն փորձագետների կարծիքով, նման բան եղել է Կազանյան փաստաթուղթը քննարկելու ժամանակ, որին հակամարտող կողմերը կարծես թե վերադարձել են 2016 թ. ապրիլյան պատերազմից հետո»,– նշում է քաղաքագետը: Եվ իսկապես, վերջերս ԱԺ–ում իր ելույթի ժամանակ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը հայտարարել էր, որ թեև Կազանի փաստաթուղթը «Ադրբեջանը մերժել էր, բայց այն չի հանձնվել ի պահ ԵԱՀԿ քարտուղարություն և մնում է վերջին աշխատանքային փաստաթուղթը»:
Մի առիթով ՌԴ արտգործնախարարի տեղակալ Սերգեյ Ռյաբկովը նշել էր, որ այն ժամանակ «հակամարտության խաղաղ կարգավորման հնարավորությունն ավելի մեծ էր, քան նախկինում»: «Իսկ ի՞նչն էր խանգարել կողմերին գալու փոխադարձ համաձայնության: Դժվար է ասել, բայց եթե դատենք որոշ գործոններից, աշխատել է, այսպես կոչված, ներքին ֆակտորը: Կամ՝ Լավրովի ասած՝ «անվստահության բնազդը մի կողմի, ապա մյուս կողմի մոտ»,– համարում է Ս. Տարասովը:
Նրա կարծիքով՝ խնդիրը հենց այն է, որ թե Ադրբեջանի, թե Հայաստանի համար Լեռնային Ղարաբաղը ազգային գաղափար է լայն իմաստով: Իսկ նեղ իմաստով այն գործիք է ներքաղաքական որոշակի խնդիրներ լուծելու համար, հատկապես իշխանության շուրջ հասարակությունները համախմբելու տեսանկյունից: «Նման դեպքում անհրաժեշտ է գտնել ոսկե միջինը: Իսկ դա շատ բարդ է: Նախագահների կողմից իրար ընդառաջ կատարած ցանկացած անզգույշ քայլ կարող է հանգեցնել ֆորս–մաժորի տվյալ երկրի ներսում»,– համարում է քաղաքագետը՝ միաժամանակ ընդգծելով, որ թե հայ, թե ադրբեջանցի ղեկավարները մտադիր չեն անցնել այդ «կարմիր գիծը»՝ նախընտրելով քաղաքա–դիվանագիտական բարդ մանևրները, խաղալով զինված հակամարտության սայրի եզրին:
Մյուս կողմից, Տարասովի կարծիքով, Լավրովի այս ելույթն ուղղված էր նաև Միջազգային ճգնաժամային խմբի վերջին զեկույցին, որտեղ խոսվում էր Ադրբեջանի ու Հայաստանի միջև պատերազմի անխուսափելիության մասին: «Դա լարվածություն է ստեղծում տարածաշրջանում: Ուստի այս իրավիճակում Լավրովը համարում է, որ պետք է շարունակել բանակցությունները»,– նշում է Ս. Տարասովը:
Այս համատեքստում քաղաքագետը մեջբերում է մի տեսակետ, համաձայն որի պետք է նորացնել շրջանակային համաձայնագիրը, Մադրիդյան փաստաթուղթը, այսինքն՝ բանակցային գործընթացին ներառել Ստեփանակերտը: «Ինչ ուզում եք ասեք, բայց Բաքու–Երևան երկխոսության ձևաչափի ռեսուրսն արդեն սպառվել է, անհրաժեշտ է նոր ճեղքում»,– նշում է քաղաքագետը:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
1
2
3
4
5
1
2
3
4
5
1
2
3
4
5
