Զարուհի Փոստանջյանը դեռ հավատում է հեքիաթներին
ՄամուլԱմիսներ առաջ, երբ պատգամավորներից ՀՀԿ խմբակցության անդամ Մհեր Սեդրակյանը հայտարարեց, թե հայ ժողովուրդը գտնվում է ռուսի տիրապետության տակ, այն էլ ստրուկի կարգավիճակով, բոլորը վրդովված քննադատեցին եւ գրեթե ազգի դավաճանի «կոչում տվեցին» նրան, սակայն ինչպես տեսնում ենք` իզուր…
Ինչի՞ ականատեսն ենք լինում մենք այսօր. սեփական երկրում կիսասոված ժողովուրդը փորձում է ելքեր գտնել էլեկտրաէներգիայի սակագնի դեմ պայքարելու եւ սեփական իրավունքները պաշտպանելու համար, բայց արի ու տես, որ այդ իրավունքները վաղուց արդեն վերածվել են պարտականության, քանի որ այսօր անկախ Հայաստանի Հանրապետությունում ամենակարեւոր հարցերը որոշում են «Բիբինները», դե մի քանի բան էլ՝ մեր անպարտ օլիգարխիան:
Ինչո՞ւ Բիբինը չներկայացավ ՀՀ Ազգային ժողով, եւ արդյո՞ք ոտքի կանգնած հասարակությունը կհասնի իր բաղձալի երազանքին, եւ էլեկտրաէներգիայի սակագինը չի բարձրանա. Orer.am-ի հարցին պատասխանեց «Ժառանգություն» խմբակցության պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանը.
«Ակնհայտ է, որ եթե մեկ գիշերվա մեջ կտրուկ փոխում են արտաքին քաղաքականության ուղին` խոսքը սեպտեմբերի 3-ի որոշմանն է վերաբերում, երբ մի քանի տարի բանակցում են, եւ հանրությունն էլ ակնկալում է, որ վերջիվերջո դուրս կգա այս կոռուպցիոն, օլիգարխիկ, մենաշնորհային, ոչ թափանցիկ պայմանավորվածություններից եւ պետք է ընտրի ժողովրդավար համակարգի ուղին, իսկ դա կյանքի չի կոչվում, ապա բնական է, որ Բիբինը պետք է չներկայանա ՀՀ Ազգային ժողով: Ասեմ ավելին՝ բնական է, որ պետք է բերեն այսպիսի նոր օրենք, որով տարբեր ոլորտի կազմակերպություններ, որոնք կապ չունեն ո՛չ գիտության, ո՛չ հանքարդյունաբերության հետ, կարող են ստանալ հողատարածք: Ուզում եմ ասել՝ այդ ամենի ֆոնին տեղի ունեցող իրադարձությունները բնական են եւ սպասելի: Ոչ թե օրենքի եւ արդյունավետ աշխատանքի արդյունքում են որոշումներ կայացվում, այլ ուղղակի պայմանավորվածությունների, որոնք ձեռնտու են մասնավոր անձանց, ովքեր ո՛չ ազգային շահերի, ո՛չ ժողովրդավարության եւ ո՛չ էլ պետության հետ չունեն որեւէ առնչություն»:
Հարցին, թե կանգնած ժողովուրդը կհանսի արդյոք իր ուզածին, թե դա պարզապես գեղեցիկ ցանկություն է եւ հեքիաթ, պատգամավորը պատասխանեց. «Ես հեքիաթների հավատում եմ»:
Սոսե Չանդոյան