Ո՞րն է Ադրբեջանի հաջորդ պահանջը
Ուշադրության կենտրոնումՍեղմեք ԱՅՍՏԵՂ, լրացրեք օնլայն հայտը և մոռացեք հոսանքի վարձի մասին
Ադրբեջանն օկուպացված Արցախից տեղահանվածների վերադարձի իրավունքը հավասարեցրել է «արևմտյան Ադրբեջանի» ժողովրդի վերադարձի իրավունքին:
«Բաքվի և Երևանի միջև «խաղաղության պայմանագրի» կնքումն առանց Հայաստանի Սահմանադրության փոփոխության անհնար է». ահա սա է հայտարարում Ալիևը՝ աշխարհին ի ցույց դնելով իր նախապայմանը, որ «խաղաղության պայմանագիրը» ստորագրելու համար հարկավոր է ՀՀ Սահմանադրության փոփոխություն:
ՀՀ ԱԳՆ-ն օրերս հանդես էր եկել հայտարարությամբ՝ շեշտելով, որ ՀՀ Սահմանադրությունը և նրա փոփոխությունները ՀՀ ներքին գործն են, և «դրա շուրջ դեռևս 2018 թվականից մեկնարկած ներհայաստանյան քննարկումներին միջամտելու պաշտոնական Բաքվի փորձերը գնահատում ենք որպես կոպիտ միջամտություն մեր երկրի ներքին գործերին»:
Ադրբեջանը շարունակում է պահանջների փաթեթներ ներկայացնել, և ակնհայտ է, որ անգամ Սահմանադրության փոփոխության դեպքում, դրանք լինելու են անվերջ։ Ի՞նչ է սպասվում Հայաստանին, եթե Հայաստանը այս հարցում էլ զիջի, արդյո՞ք Սահմանադրություն փոխելը վերջակետ չի դնելու, և Ադրբեջանը կրկին պահանջներ է ներկայացնելու Հայաստանին․ այս և այլ հարցերի շուրջ MediaHub-ը զրուցեց քաղաքագետ Արա Պողոսյանի հետ։
Պողոսյանը համոզված է՝ եթե անգամ Հայաստանում (բացի իշխանություններից) կա մեկը, ով հիմարաբար հավատում է, որ Սահմանադրությունը Ադրբեջանի պահանջով փոխելով հնարավոր է «խաղաղության պայմանագրի» կնքում, ապա նրանց հիասթափություն է սպասվում։ Կա նաև հաջորդ, հաջորդի հաջորդ (ու այդպես շարունակ) պահանջների փաթեթներ, որոնք չեն վերջանալու՝ ընդհուպ մինչև հայկական պետականության կործանման պահը։
«Պետք է հետևենք Ադրբեջանի իշխանությունների վարքագծին, հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների ներկա փուլի տրամաբանությանը։ Նախորդիվ Ադրբեջանը հայտարարում էր, որ եթե Հայաստանը չվերադարձնի գյուղերը, ապա չի լինի «խաղաղության պայմանագիր», հետագայում՝ սահմանազատման և սահմանագծման գործընթացի քողի ներքո, այդ գյուղերը վերադարձվեցին կամ տրվեցին Ադրբեջանին: Ու ի՞նչ»,- հարցադրում հնչեցրեց Պողոսյանը։
Ըստ քաղաքագետի՝ այդ ամենից հետո ադրբեջանական իշխանության բառապաշարում հայտնվեց ՀՀ Սահմանադրությունը փոխելու թեզը, և ինչ-որ պահի տպավորություն կար, որ Հայաստանի իշխանություններն ընդունել էին, և Փաշինյանն էլ Հանրային ռադիոյի եթերում ակնարկեց ու հայտարարեց, որ պատրաստ են գնալ Սահմանադրության փոփոխությանը, եթե դա խանգարում է խաղաղության գործընթացին։
«Սրան հաջորդեցին հանրային բուռն քննարկումներ և դժգոհություններ, որից ելնելով, ըստ երևույթին, Հայաստանի իշխանությունները որոշեցին, առնվազն ժամանակավորապես, այդ հարցը փակել և սկսեցին մեկնաբանել, որ դա Հայաստանի Հանրապետության ներքին գործն է։ Եվ իրականում, սա բացառապես Հայաստանի ներքին գործն է և ցանկացած արտաքին միջամտություն նշանակում է ՀՀ իշխանության նվազեցում, կամ այդ պարագայում ընդհանրապես կարելի է չխոսել ՀՀ ինքնիշխանության մասին, քանի որ դա նշանակում է կապիտուլյացիա՝ արդեն իրավական ամրագրմամբ»,– ընդգծեց Պողոսյանը։
Եզրափակելով՝ մեր զրուցակիցը նշեց, որ ակնհայտ է, որ սա Ադրբեջանի վերջին և միակ պահանջը չէ, այս օրերին Ադրբեջանն անգամ խոսել է ԼՂ–ից բռնի տեղահանման արդյուքում դուրս եկած մեր հայրենակիցների վերադարձի իրավունքի մասին՝ շեշտելով, որ դա համահավասար է «արևմտյան Ադրբեջանի» ժողովրդի վերադարձի իրավունքին, որը կարելի է դիտարկել ՀՀ ինքինշխանությանը ուղիղ հարվածելու միջոց և ինչ-որ փուլից հենց սա է դառնալու նախապայման «խաղաղության պայմանագրի» համար։
Մարիաննա Արամյան
1
2
3
4
5
1
2
3
4
1
2
4
5
