«Քաղաքական մեծ խաղ է ընթանում. Հայաստանի այսօրվա իշխանությունը չունի ողնաշարային քաղաքականություն»
Վերլուծություն- РћРТвЂВВВВВВВВнокласснРСвЂВВВВВВВВРєРСвЂВВВВВВВВ
- ВКонтакте
- Viber
- Skype
- Telegram
21-րդ դարում մարդկության լուռ հայացքների ներքո արցախահայերը լ քում են իրենց բնօրրանը: Օրերս արդեն գրեթե դատարկված Արցախ ժամանեց ՄԱԿ-ի առաքելությունը, միջազգային հանրությունը շարունակում է կոչեր հղել բռնի տեղահանված արցախահայերի իրավունքների պաշտպանության մասով: Այս մեծագույն ողբերգության ֆոնին անպատիժ է մնում Ադրբեջանը: Ադրբեջանի հարցերով փորձագետ Գառնիկ Դավթյանը նախ հիշեցնում է՝ երբ այսօր մարդիկ իրենց կամքով լ քում են Արցախը, սա նույնպես բռնի տեղահանություն է:
«Մարդիկ իրենց կյանքի, իրավունքների, ազատության և ապահովության մասով որևէ երաշխիք չունեն, վստահ չեն, որ դրանք կպաշտպանվեն: Սա նույնպես բռնի տեղահանություն է: Այսինքն՝ չեն ստեղծում պայմաններ, որ մարդն իրեն ապահով զգա և վստահ լինի, որ կարող է հանգիստ ապրել Արցախում», - ասում է Դավթյանը: Ինչ վերաբերում է ՄԱԿ-ի՝ Արցախ ժամանելուն և միջազգային հանրության կոչերին, նա կարծիք է հայտնում, որ դա մարդու իրավունքների պաշտպանության իմիտացիա է:
«Հասկանալի են այսօրվա աշխարհաքաղաքական կարգավիճակը Հարավային Կովկասում, մասնավորաբար՝ Նիկոլի վարած քաղաքականությունը և դրանից բխող հայտարարություններն ու գործողությունները: Կարծում եմ, որ Հարավային Կովկասում նպատակ կա Արևմուտքի դերն ավել ի բարձրացնելու և ցույց տալու, թե իբր նրանք մարդու իրավունքների պաշտպանության դեսպաններ են : Այդ կտրվածքով հասարակությանը կերակրում են կեղծ քարոզչությամբ, թե մեր փրկությունը միայն Արևմուտքի՝ ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի և Եվրոպայի հետ է: Քաղաքական մեծ խաղ է ընթանում, որտեղ առաջին հերթին սեղանի վրա դրված է Հայաստանը, որից օգտվում են բոլորը»,- ընդգծում է մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ պետք չէ այս համատեքստում միայն ՄԱԿ-ին կամ էլ ինչ-որ պետության մատնանշել. «Սա բխում է նրանից, որ Հայաստանի այսօրվա իշխանությունը չունի ողնաշարային քաղաքականություն , անընդհատ փորձում է հարմարվել տարածաշրջանային կենտրոններին, իսկ այդ հարմարվելու հետևանքով զիջումների է գնում՝ թե՛ տարածքային, թե՛ դիվանագիտական, թե՛ քաղաքական հարթակներում»,-նշում է փորձագետը:
Ամիս ներ շա րու նակ քաղաքական դաշտում պետական մակարդակով ակտիվ հակաքարոզչություն է ընթանում Ռուսաստանի Դաշնության դեմ: Չնայած այն հանգամանքին, որ կան նաև փաստարկված դժգոհություններ, օրինակ՝ Արցախում ռուսական խաղաղապահ ուժերի գործունեության մասով, գերակշռող է այն տեսակետն ու մտավախությունը, որ Արևմուտքը մեր երկիրը Ռուսաստանի և Իրանի դեմ սկսվող գործողությունների դեպքում պլաց - դարմ է դարձնելու:
«Յուրաքանչյուր գիտակից և բանական մարդ տրամաբանելով կհասկանա, որ այսօրվա իրականությունը և Ռուսաստանին տարածաշրջանից դուրս մղելը չի կարող լինել սպոնտան: Կա մշակված ծրագիր, և այն ոչ թե հանուն Հայաստանի Հանրապետության անկախության և ինքնիշխանության է, այլ Հայաստանի Հանրապետության հաշվին ռուսներին մեր տարածաշրջանից դուրս մղելու: Բնականաբար, հակառուսական բոլոր պրոցեսները սկսվել էին դեռևս 2021 թ.- ին՝ Նիկոլի վերընտրվելուց հետո, մինչ այդ կար թերևս մի փոքր զսպվածություն, բայց դրանից հետո, աստիճանաբար հարվածելով Ռուսաստանի վարկանիշին Հայաստանում թե՛ ապահովության, թե՛ պայմանագրերի կատարման հարցում, արդեն իսկ հասարակության մեջ ստեղծվել է Ռուսաստանի հանդեպ անվստահության վիճակ, ինչն էլ հանգեցնում է նրան, որ Նիկոլի այսօրվա կեղծ ելույթներին ու պատճառաբանություններին հավատում է մարդկանց ինչ-որ մի տոկոս, որն աստիճանաբար աճում է:
Կարծում եմ, որ Հայաստանում քաղաքական դաշտը հիմա ոչ միացյալ է, գործում է քաղաքական տարբեր խմբերով, այդ պատճառով չեն կարողանում հաջողություն գրանցել կոնկրետ այդ պրոցեսը կանգնեցնելու և Հայաստանի անկախությունն ու ինքնիշխանությունը պահպանելու հարցում»,-ասում է Դավթյանը:
Իսկ ինչպիսի՞ն են տրամադրություններն ադրբեջանական հասարակության շրջանում: Դավթյանը նշում է, որ իրենց մոտ հիմնականում ցեղասպանության սկսման արձանագրման գործողություններ են: ««Տեղաբնիկների տեղահանում, սպանված զինվոր ու երեխա», հայատյացության բացահայտ հայտարարություններ են հնչում ու քարոզչական դաշտ է գործում իրենց մոտ: Ուրախության արձագանքներ կան, եթե պարզ ասենք՝ գրում են «մինուս մեկ հայ» և այլն: Քարոզչությունը հիմնականում հայատյաց է և հայատյացության հիմքում ամենաառաջին ու կարևոր գրավականն է, որ հայերը պետք է տարածաշրջանում չլինեն: Նշում են, որ Արցախում երկու փոքր երեխա է սպանվել, և ուրախությանը համարժեք քարոզչական դաշտ է գործում: Ակնհայտ է, որ Ադրբեջանի հասարակությունը միանշանակ կողմ է, որ Նիկոլը մնա իշխանության, քանի որ նրա իշխանության օրոք զոհերի, կորուստների, գեր ի ն ե րի, բռնա գաղ թի ճա ն ա պար հ ը բռնած մեր հայրենակիցների թիվն օր օրի աճում է: Նրանց թիվը ոչ թե ավելանում է մեկով կամ երկուսով, այլ հազարներով ու տասնյակ հազարներով: Սա, իհարկե, աշխատում է հօգուտ Ադրբեջանի, և դժվար է ասել, թե Նիկոլի՝ իշխանությանը մնալու պարագայում որքան կշարունակի գոյություն ունենալ Հայաստանի Հանրապետությունը՝ որպես այդպիսին»,-կարծիք է հայտնում մեր զրուցակիցը:
Արցախի մեր հայրենակիցների բռնի տեղահանության օրերին նաև ականատես եղանք մեր քաղաքացիների առևանգմանը Հակարիի կամրջից կամ, ինչպես ադրբեջանական կողմն է պնդում, «ձերբակալմանը»: Նրանց թվում են զինվորականներ, քաղաքական գործիչներ, ավելի վաղ նաև քաղաքացիներ էին ձերբակալվել: Պատերազմից հետո Ադրբեջանում պահվող գերիներ ևս ունենք: Ի՞նչ պետք է անել, երբ Ադրբեջանի վրա ազդող որևէ գործիք կարծես թե չի աշխատում:
«Այս հարցում պետք է դիտարկենք ծածուկ նպատակները: Դրանցից ամենակարևորն այն է, որ Հայաստանի հասարակությանը համոզեն, որ որքան էլ դուք ձգտեք պետականություն պահել, Նիկոլը ո՛չ գերի է հետ բերում Հայաստան, ո՛չ պայքարում է, որ սահմաններն ամուր լինեն և գերիների թիվը պակասի, ո՛չ պայքարում է արցախահայերի ինքնորոշման և իրավունքների պաշտպանության համար: Այսինքն՝ ձեր պայքարը զուր է, ավել ի լավ չէ՞, որ չպայքարեք և գերի չընկնեք, քան պայքարելով հայտնվեք այնպիսի իրավիճակում, երբ Հայաստանի Հանրապետությունը թքած կունենա ձեր վրա: Քարոզչական դաշտում նեղ թելի տարբերակով այդ քննարկումներն են առաջ տանում:
Բնականաբար, հիմա տեղեկատվական դաշտը շատ հասանելի է Հայաստանում, նման նյութերը հայերն էլ են կարդում, կան բազմաթիվ կեղծ օգտահաշիվներ սոցիալական ցանցերում, որոնց միջոցով նրանք սպասարկում են իրենց քարոզչությունը Հայաստանի հասարակության շրջանում: Հիմնական թիրախը սա է: Հայաստանի հասարակությանը՝ զինվորականներին, կամավորներին և մյուսներին, մղել, որ հանձնվեն և զենքերը վայր դնեն: Այն մասով, թե Ադրբեջանը գերիներին կվերադարձնի, թե ոչ, միջազգային իրավունքը կգործի, թե ոչ, կարծում եմ, որ այս փուլում ակնհայտ է, որ դա չի լինելու: Այստեղ մենք էլ պետք է թիրախավորենք այն, թե ինչ նպատակ են իրենք հետապնդում մարդկանց գերեվարելով, ցուցադրելով նրանց բերման ենթարկելու կադրերը և այլն: Ունենք պատերազմից հետո Ադրբեջանում պահվող գերիներ, որոնք պետք է վերադառնային երկու ամիս հետո, ինչպես Նիկոլն էր ասում իր նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ, ինչը սակայն տեղի չունեցավ: Սա շատ լավ օգտագործվում է Ադրբեջանի կողմից, որ ձեր ղեկավարը ձեր ղեկավարը չէ, այլ մեր բարեկամն է, այսինքն՝ թշնամի պետության բարեկամն է»,-եզրափակում է Ադրբեջանի հարցերով փորձագետ Գառնիկ Դավթյանը:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ
- РћРТвЂВВВВВВВВнокласснРСвЂВВВВВВВВРєРСвЂВВВВВВВВ
- ВКонтакте
- Viber
- Skype
- Telegram
1
2
3
4
5
1
2
3
4
5
1
2
3
4
5
