Ոչ թե արիստոկրատս, այլ շարքային սպեկուլյանտ
ՎերլուծությունՕրերս, խոսելով արտահերթ ընտրությունների մասին, Նիկոլ Փաշինյանը Պետրոս Ղազարյանին տված հարցազրույցում ասել է, որ նոր ընտրությունների նշանակման երկու տարբերակ կա՝ կամ խորհրդարանը երկու անգամ չի ընդունում նրա հրաժարականն, ու ընտրություններ են նշանակվում, կամ էլ Սահմանադրությունը փոխվում է, որը թույլ է տալիս խորհրդարանին ինքնալուծարվել։
Փաստացի Փաշինյանն ակնհայտ փորձում է նենգափոխել հասկացությունները, որովհետև պատերազմից հետո արդիական է ոչ թե արտահերթ ընտրությունների պահանջը, այլ գործող կառավարության հրաժարականը, որը, դատելով իրադարձությունների ընթացքից, չի կարող բանակցել Հայաստանի ապագայի վերաբերյալ։ Հարց է առաջանում, թե ինչու՞ Նիկոլ Փաշինյանը չի խոսում ամենապարզ տարբերակի մասին ու «ինքնուրույն» հրաժարական չի տալիս։ Դրա համար պետք է միայն բարի կամք, սեփական պատասխանատվության ու Հայաստանի շահերն առաջ տանելու անկարողության ճանաչում։ Փաշինյանը կարծում է, որ ճիշտ քաղաքականությո՞ւն է վարում, և արդյունքները գոհացուցիչ են։ Եթե ոչ, ինչու՞ չի ընդունում իր սխալներն ու հեռանում։ Կամավոր հրաժարականի համար կարիք չկա փոխել Սահմանադրությունը։
Ըստ էության՝ Փաշինյանը և իշխող մեծամասնության ներկայացուցիչներն ասում են, որ կառչած չեն իշխանությունից, բայց ո՞վ է իրենցից հետո ղեկավարելու երկիրը։ Սովորաբար այդպես են մտածում ավտոկրատները և ժառանգական արիստոկրատները, որոնք իրենց իրավունք են վերապահում իշխանության հարցը լուծել ըստ իրենց իրավունքների։ Ժողովրդավարական ճանապարհով ընտրված իշխանությունը չպետք է մտածի, թե ում թողնի «ժառանգությունը»։ Երկիրը կալվածք չէ, որ մտածես, թե ով է հետո կերակրելու երեխաներիդ։ Ժողովրդավարական իշխանությունը, որին սիրում է հղում անել Փաշինյանը, վճարվող աշխատանք է, ծառայություն, և եթե աշխատակիցը չի կարողանում լուծել խնդիրները, նրան հեռացնում են։
Հայաստանում ներքաղաքական ճգնաժամը փաստացի հանգում է նրան, որ Փաշինյանը չի ուզում կամավոր հրաժարական տալ։ Նա կամ կառչում է իշխանությունից ու չի ուզում տեղափոխվել նախկին բնակարան, կամ վախենում է քրեական հետապնդումից, որն արդեն հարուցվել է, կամ էլ նրան թույլ չեն տալիս հեռանալ, դրա համար ունենալով որոշակի լծակներ։ Այսպես թե այնպես, երկիրը շարունակում է մնալ իշխանությունից չհեռանալու նրա ցանկության բացակայության պատանդը։
Անի Ավագյան