ՀՀ 4-րդ նախագահի առաջին փուլով ընտրության կարևորությունը չափազանցված է
ՀասարակությունՇավարշ Բզնունյան -ը գրում է՝
Նոր Սահմանադրությամբ ՀՀ 4-րդ նախագահին ընտրելու է Ազգային Ժողովը, այսինքն նախագահական ուղղակի ընտրությունները, որոնք մեր երկրում միշտ անցել են լուրջ հասարակակական նև քաղաքական ցնցումներով, կարծես թե այլևս անցյալում են, հատկապես երբ արդեն հայտնի են հիմնական խորհրդարանական ուժերը և խորհրդարանի գունապնակը ամբողջությամբ ձևավորված է։ Սահմանադրությունը նախատեսում է ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրություն պատգամավորների ընդհանուր թվի ¾-ի կողմ քվերակության դեպքւոմ, հակառակ դեպքում անցկացվում է 2-րդ փուլ, որի ժամնանակ ՀՀ 4-րդ նախագահը կարող է ընտրվել պատգամավորների ընդհանուր թվի 3/5 քվեներով։
Թվում է, որ ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրությունները անցնելու են հանգիստ ու անցնցում, և եթե առաջին փուլում անհրաժեշտ քանակի քվեները չապահովվեն, ապա կլինի երկրորդ փուլը, որն էլ կազդադարի ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրության փաստը։
Սակայն այս փաստը կարծես ամենևին պարզ ու հասկանալի չէ մեր քաղաքական դաշտի և լրատվամիջոցների համար, որոնք, չգիտես ինչու, նպատակ են դրել գոնե ներկայիս քննարկումներում և վերլուծություններում ապահովել ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրությունը մեկ փուլով՝ դրա համար չբերելով ոչ մի հիմնավոր բացատրություն։ Միանգամայն հասկանալի է, որ Արմեն Սարգսյանի (եթե վերջինս պաշտոնապես հայտատարի, որ համաձայն է առաջադրվել ՀՀ նախագահի թեկնածու) ընտրությունը մեկ, երկու կամ անգամ երեք փուլերով որևէ ազդեցություն կամ որոշիչ դեր չի կարող խաղալ նրա հետագա գործունեության համար։
Արմեն Սարգսյանին մեկ փուլով «անցկացնելու» զլմ-ների մարմաջը բերել է րան, որ բոլորի ուշադրության կենտրնում է հայտնվել «Ծառուկյան» դաշինքը, քանի որ մեկ փուլով ընտորւթյան համար, ինչպես նշվեց, անհրաժեշտ է ևս 14 քվե։ Այնինչ «Ծառուկյան» դաշինքը անգամ քննարկում չի արել այս թեմայով՝ դրանով նաև անուղղակի ցույց տալով, որ այդ թեմայի հետ կապված բոլոր շահարկումները, ենթադրությունները անհիմն են և ժամանակավրեպ, իսկ մեկ փուլով ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրության կարևորությունը՝ չափազանցված։
Հասկանալիէ, որ էականը այստեղ ՀՀ 4-րդ նախագահի թեկնածուի անձն է, գործունեությունը, փորձը և այլն, այլ ոչ թե փուլերի քանակը, որը արհեստականորեն դարձել է քննարկման առարկա Արմեն Սարգսյանի թեկնածության հարցը առաջին անգամ հայտնի դառնալուց ի վեր։ Ստացվելէ այնպես, որ վատ ավանդույթի համաձայն, հայաստանյան լրատվադաշտը, իսկ նրան հետևելով՝ նաև քաղաքական դաշտը, մի կողմ է թողել Արմեն Սարգսյանի անձի ու հետագա գործունեության կարևոր թեման ու լծվել է անպտղաբեր, անիմաստ ու ոչ մի էական նշանակություն չունեցող հարցի քննարկմանը՝ կընտրվի՞ արդյոք Արմեն Սարգսյանը առաջին փուլով թե ոչ։ Եթե գործող Սահմանադրությունը հնարավորություն է տալիս միայն քաղաքական մեծամասնության քվեներով ընտրել ՀՀ 4-րդ նախագահ, թեկուզ դա լինի 7 փուլով, ապա փուլերի քանակի հարցը արծարծելը ու քննարկման առարկա դարձնելը արդեն իսկ անիմաստ զբաղմունք է, որը նաև շեղում է հանրության ուշադրությունը երկրի առաջ ծառացած իսկապես կարևորագույն այլ թեմաներից։
Թվում է, որ ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրությունները անցնելու են հանգիստ ու անցնցում, և եթե առաջին փուլում անհրաժեշտ քանակի քվեները չապահովվեն, ապա կլինի երկրորդ փուլը, որն էլ կազդադարի ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրության փաստը։
Սակայն այս փաստը կարծես ամենևին պարզ ու հասկանալի չէ մեր քաղաքական դաշտի և լրատվամիջոցների համար, որոնք, չգիտես ինչու, նպատակ են դրել գոնե ներկայիս քննարկումներում և վերլուծություններում ապահովել ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրությունը մեկ փուլով՝ դրա համար չբերելով ոչ մի հիմնավոր բացատրություն։ Միանգամայն հասկանալի է, որ Արմեն Սարգսյանի (եթե վերջինս պաշտոնապես հայտատարի, որ համաձայն է առաջադրվել ՀՀ նախագահի թեկնածու) ընտրությունը մեկ, երկու կամ անգամ երեք փուլերով որևէ ազդեցություն կամ որոշիչ դեր չի կարող խաղալ նրա հետագա գործունեության համար։
Արմեն Սարգսյանին մեկ փուլով «անցկացնելու» զլմ-ների մարմաջը բերել է րան, որ բոլորի ուշադրության կենտրնում է հայտնվել «Ծառուկյան» դաշինքը, քանի որ մեկ փուլով ընտորւթյան համար, ինչպես նշվեց, անհրաժեշտ է ևս 14 քվե։ Այնինչ «Ծառուկյան» դաշինքը անգամ քննարկում չի արել այս թեմայով՝ դրանով նաև անուղղակի ցույց տալով, որ այդ թեմայի հետ կապված բոլոր շահարկումները, ենթադրությունները անհիմն են և ժամանակավրեպ, իսկ մեկ փուլով ՀՀ 4-րդ նախագահի ընտրության կարևորությունը՝ չափազանցված։
Հասկանալիէ, որ էականը այստեղ ՀՀ 4-րդ նախագահի թեկնածուի անձն է, գործունեությունը, փորձը և այլն, այլ ոչ թե փուլերի քանակը, որը արհեստականորեն դարձել է քննարկման առարկա Արմեն Սարգսյանի թեկնածության հարցը առաջին անգամ հայտնի դառնալուց ի վեր։ Ստացվելէ այնպես, որ վատ ավանդույթի համաձայն, հայաստանյան լրատվադաշտը, իսկ նրան հետևելով՝ նաև քաղաքական դաշտը, մի կողմ է թողել Արմեն Սարգսյանի անձի ու հետագա գործունեության կարևոր թեման ու լծվել է անպտղաբեր, անիմաստ ու ոչ մի էական նշանակություն չունեցող հարցի քննարկմանը՝ կընտրվի՞ արդյոք Արմեն Սարգսյանը առաջին փուլով թե ոչ։ Եթե գործող Սահմանադրությունը հնարավորություն է տալիս միայն քաղաքական մեծամասնության քվեներով ընտրել ՀՀ 4-րդ նախագահ, թեկուզ դա լինի 7 փուլով, ապա փուլերի քանակի հարցը արծարծելը ու քննարկման առարկա դարձնելը արդեն իսկ անիմաստ զբաղմունք է, որը նաև շեղում է հանրության ուշադրությունը երկրի առաջ ծառացած իսկապես կարևորագույն այլ թեմաներից։