Վարչապետի «դեղնակտուցների» պատրանքները
ՎերլուծությունՀայաստանյան մեդիադաշտի գերակշիռ մասը, անշուշտ սնվելով համապատասխան խողովակից քրտնաջանորեն լծվել է գործող վարչապետի գերհզորության թեզի ստեղծմանն ու տարածմանը։ Հայաստանյան պարբերականներից մեկը բավական հետաքրքիր կերպով բնութագրել էր, թե ինչպես են «կառավարության դեղնակտուցները» խոսում այն մասին, թե ներկայումս քննարկվում է 2018-ին Սերժ Սարգսյանի հեռանալուց հետո նրա անվտանգության երաշխիքների հարցը։ Այսինքն թե, արդեն իսկ հաստատ է Սարգսյանի հեռանալը, մնում է նրա անվտանգությունը։
Նման աբսուրդային թեզ թերևս միայն կարող էր «ստիլնի» վարչապետի շրջապատում ծնվել, քանի որ հենց գործող վարչապետը այդպես էլ չկարողացավ ճանաչել ոչ միայն այն երկիրը, որիկառավարության գլուխն է, այլև ընդհանրապես մեր հաարակությանը, քաղաքական առօրյային ու ներքին քաղաքականության ներբերանգները։
Հասկանալի է, նմանօրինակ քննարկումններն ու շրջանառության մեջ դրվող «սլիվները» քարոզչական նպատակներ են հետապնդում, սակայն մյուս կողմից, զարմանալ կարելի է, արդյոք «շնորհաշատ մենեջերի» անթիվ անհամար խորհրդականները տառապում են քաղաքական հավկուրությամբ, երբ փորձում են այսօրինակ հնարքներով ապահովել թավշյա հեղաշրջում 2018 թվականի ապրիլին։ Գուցե նրանք մոռանում են կամ երևի թե չգիտեն էլ, որ թավշա հեաշրջումների անգերազանցելի մասնագետի դեմ են պայքարում այլ կերպ ասած՝ խաղում են հենց Սերժ Սարգսյանի խաղը՝ նրա իսկ կանոններով։ Եվ այստեղ «դեղնակտուցներին» օգնության չեն կարող հասնել ոչ ապստամբները, որ ընդվզողները, ոչ էլ ապագաղութարարներն ու նմանատիպ այլ ծռեր։
Վասակ Արշակյան