Քաղաքական շառլատանների դեմարշը
ՎերլուծությունՀամահայկական, համաժողովրդական նմանատիպ այլ բնութագրումներով ընդվզումի ու ապստամբության մասին, որքան էլ տարօրինակ է, խոսարկցություններ դեռ կան հայաստանյան քաղաքական դաշտում։ Նման ապստամբությունից է խոսում Ժիրայր Սեֆիլյանը՝ ինչ-ճոր տարօրինակ անվանացանկեր ներկայացնելով, նման ընդվզումից է խոսում Զարուհի Փոտանջյանը՝ ձեռքի հետ պետական տարբեր պաշտոնյաների հանցագործ անվանելով։ Մի խոսքով, զարմանալի է, որ մեր հասարկությունը դեռևս հանդուրժում է այօրինակ երևույթները։ Ինչ խոսք, Հայաստանում իրավիճակը շատ վատ է։ Ներքին կյանքում ամեն ինչ խառն է, դե տնտեսության գործխազրկության ու աղքատության մասին չասենք՝ դա բոլորս գիտենք, ավելին ոչ միայն գիտենք, այլև մեր մաշկի վրա ենք զգում։
Սակայն խնդիրը միայն թվարկված չէ, այլ այն փոխատեղումները որոնք սպասվում են 2018-ից առաջ։ Արդեն իսկ ակնհայտ են տարատեսակ ներքին խլրտոցներ իշխանական բուրգում։ Իհարկե այս ամենից հեռու չի մնում նաև արտաքին աշխարհը, մեր ոխերիմ բարեկամն իր բոլոր մանկլավիկների միջոցով հետևողականերն ջուր է պղտորում։ Արդյոք տարատեսակ փսևդոհեղափոխականները խաղում են ոխերիմ բարեկամի խաղը, դժվար է ասել, սակայն փաստն այն է, որ ջոր պղտորողների պակաս մենք չունենք։
Զարմանալին սակայն այն է, որ այդ նույն ջուր պղտորողների գործելաոճն ու ձեռագիրը քննարկվում է, նրանցից հարցազրույցներ են վերցնում, կարծիքներ հարցնում, երբեմն նույնիսկ գովազդում շատ խառնափնթոր նպատակների համար, այս պայմաններում արդեն հարց է ծագում, թե երբ է իր վերջո մեր հասարակությունը կարողանալու տեսնել ոչ թե իրադարձության կամ տարատեսակ կոչ-ուղերձների մակերեսը, այլ բովանդակությունը, հեռական նպատակները և վերջապես պատվիրատուին։ Այս պարագայում, ինչպես ասում են, լինենք լավատես և հույսներս չկորցնենք, չնայած լավատեսության հիմքերն այն քիչ են։
Կարեն Հակոբյան