Մերօրյա դիակապուտները
ՎերլուծությունՀերացի փողոցի թունելի մոտ այսօր ողբերգական վթար է տեղի ունեցել։ Սննդամթերք տեղափոխող բեռնատարը շրջվել է, վարորդը տեղում մահացել։ Վթարից կարծ ժամանակ անց համացանցում հայտնվեց մի տեսանյութ, որտեղ երևում էր, թե ինչպես են քաղաքացիները պարկերով թափված սննդամթերքը տանում, իսկ մի կին էլ ուղղակի ասում է «որ մի մեշոկ վերցնեմ չի կարելի է»։ Համաձայնենք, սա ոչ թե տհաճ երևույթ է այլ զզվելի։ Պատերազմի դաշտում նման երևույթը ունի մեկ անվանում՝ դիակապտություն, իսկ գեղարվեստական խոսքով ասած՝ քեֆ ժանտախտի օրոք։
Գուցե այստեղ էլ է իշխանությունը մեղավոր, նախագահը կամ որևէ նախարար, թե ընդդիմությունը, թե որևէ այլ պետական կառույց։ կառավարությունն է մեղավոր, որ մենք ապրում ենք դիակապուտների հասարկության մեջ, որտեղ մարդու մահը ոչինչ չարժէ, որտեղ դիակի վրայից կարելի է սնունդ գողանալ։ Ինչ անուն կարելի է տալ այս իրողությանը, ինչ վերաբերմունք դրսևորել, դժվարանում եմ ասել։
Մենք խոսում ենք քաղաքակրթությունից, քաղաքականությունից մշակույթից, եվրոպական արժեքներից ու էլի հազար ու մի բանից, բայց մեր քթի տակ՝ Երևանի հենց կենտրոնում բազմանում են դիակապուտները, մեր քթի տակ դիակապուտներից գրեթե չտարբերվող վանդալները ծակում են Օպերայի պատի գրանիտըև օդորոկիչ տեղադրում։ Այն գրանիտը, որի պատճառով Թամանյանը հայտնվել է գնդակահարության վտանգի առաջ։ Սա անում ենք մենք բոլորս, սա տեսնում ենք մենք բոլորս և այստեղ ոչ մի իշխանություն ու ընդդիմություն, ոչ մի պետություն բան չի կարող փոխել, ավելին նմանատիպ հասրակությանը անգամ ներկաներն են շատ։
Ա․Մ․