Life.panorama.am-ը գրում է ․
Life.panorama.am-ն այսօր զրուցել է դերասան Արսեն Լևոնյանի հետ, ով հանդես է գալիս նաև «Արմենիա» հեռուստաընկերությամբ հեռարձակվող «Հարազատ թշնամի» սերիալում:
-Բացի սերիալից, ուրիշ ինչ զբաղվածություն ունեք: -Միակ զբաղվածությունս, որը ես երջանկություն եմ համարում, այն է, որ փորձում եմ ընտանիք ստեղծել: Նաև շատ եմ սիրում կարդալ, ֆիլմ դիտել, ֆուտբոլ նայել: Անպայման պետք է տեղեկացված լինեմ ֆուտբոլային նորություններին:
-Եթե չեմ սխալվում, ֆուտբոլային նախասիրությունը մանկուց է գալիս:
-Այո, եղբորս հետ Սանկտ Պետերբուրգում «Զենիթ» ֆուտբոլային ակումբի դպրոցում ենք պարապել: Քանի որ Խորենը մեծ էր՝ այսօրվա «աստղերի» հետ էր պարապում, իսկ ես իմ տարիքային խմբում էի: Այդ պարապմունքներն ինձ այսօր օգնում են, 10 ժամ կարողանում եմ ոտքի վրա մնալ:
-Իսկ ինչո՞ւ ֆուտբոլիստ չդարձաք:
-Այնպես չի, որ ֆուտբոլն իմը չի: Հայրս բավականին լավ ֆուտբոլիստ է եղել: Պարզապես ներքին զգացողությամբ արվեստն եմ ընտրել:
-Արսեն, այսօր թատրոնում ներգրավված չե՞ք:
-Ինչ-ինչ պատճառներով մեկ տարի առաջ դուրս եմ եկել Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնից: Բայց թատրոնն ինձ համար բոլորովին այլ աշխարհ է, ես նրան մոր պես եմ նայում:
-Դուք այսօր հայկական ռեյտինգային սերիալներից մեկի՝ «Հարազատ թշնամի» հեռուստասերիալի գլխավոր կերպարներից եք: Ինչպե՞ս եք վերաբերում սերիալներին:
-Սա արդեն երրորդ սերիալն է, որտեղ ես նկարահանվում եմ: Խաղացել եմ նաև Հայաստանի հանրային հեռուստաընկերության «Վեր կաց և քայլիր» և Արմենիա հեռուստաընկերության «Մամա» հեռուստասերիալներում: Ես միշտ էլ դրական կարծիքի եմ եղել սերիալների մասին, քանի որ այն համարել եմ փորձաշրջան երիտասարդ դերասանի համար:-Ձեր կերտած «Տանո»-ն սկզբում այնքան էլ չընդունվեց, շատ էին տարաբնույթ խոսակցությունները: Բայց, կարծեք թե, կարողացաք հաղթահարել այդ փուլը, հեռուստադիտողը սկսեց նոր Տանոյին ևս սիրել: -Ես մանկուց միշտ սիրել եմ հաղթել: Հեռուստադիտողի վերաբերմունքի փոփոխությունը, կարծում եմ, նաև աշխատասիրությանս արդյունքն է: Գիտեք, ամեն դերասան չի համաձայնի նկարահանման կեսից փոխարինել մեկ ուրիշին: Բայց ես միշտ ընդունում եմ ինձ «նետված ձեռնոցները»: Դա ինձ պարտավորեցնում է, որ աշխատեմ ավելի լավ ու կարողանամ հաղթանակած դուրս գալ:
-Ձեր կերպարանավորած Տանոն դարձավ ավելի բուռն, էմոցիոնալ: Ձե՞ր տեսակը բերեցիք սերիալ, թե՞ սցենարը այդ ուղղությամբ գնաց:
-Բնական է, որ կերպարը որոշ չափով իմ տեսակին նման է, բայց ընդհանուր նկարագիրը թելադրում է սցենարիստը: Ինչ վերաբերում է ինձ, ես ամբողջ կյանքում բուռն եմ եղել, այլ կերպ չեմ կարողանում:
-Դա կյանքը չի՞ բարդացնում:
-Իհարկե բարդացնում է, բայց եթե առանց դրա չես կարողանում ապրել, նշանակում է, այդ դժվարությունը քեզ համար քաղցր է: Այդպիսի ընտանիքում եմ մեծացել:
-Ինչի՞ շնորհիվ եք հաղթահարում այդ դժվարությունները:
-Ժպիտի, միմիայն ժպիտի: Որքան էլ ինձ համար դժվար շրջան լինի, հոնքերս «կիտեմ», աշխատում եմ այնպես անել, որ իմ տրամադրությունը չազդի շրջապատի վրա, բացասական աուրա չտարածեմ:
-Հաջողվո՞ւմ է:
-Իհարկե, ինձ շրջապատող մարդիկ երջանիկ են:
-Արսեն, Ձեզ հաճախ կարելի է հանդիպել զբոսնելիս, սրճարանում, մարդկանց հետ շփվելիս: Ի՞նչ եք կարծում, դուք և՞ս շատերի պես ընթացքում կփոխվեք, «աստղային» հիվանդություն ձեռք կբերեք:
-Գիտեք, ես այնպիսի ընտանիքից եմ սերում, որ անհնար է այլ կերպ ապրել: Ունեմ շրջապատ, լավ ընկերներ, քույրեր ու եղբայրներ, որոնց հետ առանց շփվելու ապրել չեմ կարող: Ապրում եմ այնպես, ինչպես կամ՝ առանց ձևականությունների: «Աստղային» մարդիկ ինձ չեն հետաքրքրում, ես շփվում եմ այն մարդկանց հետ, որոնցից հոգևոր սնունդ եմ ստանում: