Հարուստ սփյուռքահայը՝ պոտենցիալ Ազգային հերոս
ՎերլուծությունԱրգենտինահայ գործարար Էդուարդո Էռնեկյանին այսօր շնորհվել է Հայաստանի Ազգային հերոսի կոչում։ Դե շնորհվել է, ուրեմն շնորհվել է, մեզ մնում է միայն ասել «բարի վայելում»՝ առանց դույզն ինչ կասկածի, որ Էռնեկյանը կվայելի իր կոչումը։ Սակայն այստեղ հարցը մնում է բաց, թե ինչ սկզբունքներով ու չափորոշիչներով է տրվում նման կոչումը։ Անշուշտ, եթե հարցնելու լինենք, մեզ դեմ կտան անծայրածիր մի ցուցակ, թե ինչպիսի բարեգործական ու ներդրումային գործունեություն է ծավալել գործարարը Հայաստանում, ինչ շենքեր է կառուցել կամ գնել, ինչ հանքեր է արդյունահանել և այլն։ Սակայն արդյոք դա բավարար է Ազգային հերոսի կոչման համար։ Արդյոք ընդհանրապես սփյուռքահայ գործարարին պետք է շնորհել նման կոչում։ Այս հարցին դժվար է պատասխանել։ Խնդիրն այստեղ բոլորովին էլ Էռնեկյանի անձը չէ կամ նրա գործունեությունը, այլ ընդհանրապես ոչ միայն Ազգային հերոսի, այլև տարատեսակ կոչմների հարցում այն շռայլությունը, որին մենք հանդիպում ենք ամեն քայլափոխի։
Թերևս այստեղ խնդիրն ավելի խորն է կարող կարող է թվալ առաջին հայացքից։ Եթե Հայաստանի Ազգային հերոսների շարքում մենք տեսնում ենք Արցախյան պատերազմի նահատակներին, ապա հասկանում ենք թե ինչի հետ գործ ունենք, Եթե հանդիպում ենք Ազնավորին ու Ռիժկովին, էլի ինչ-որ տեղ հասկանալի է, սակայն երբ նման կոչումը շնորհվում է գործարար սփյուռքահային, ապա ամեն ինչ խառնվում է իրար։ Այլ կերպ ասած ստացվում է մի իրավիճակ, որ Հայաստանում մեծ բիզնեսներ ունեցող ցանկացած սփյուռքահայ պոտենցիալ Ազգային հերոս է՝ մեկին անկախության տոնին կշնորհեն, մյուսին մայիսի 8-ի, մյուսին մայիսի 28-ին և այսպես շարունակ։
Դե իսկ ազգն էլ, եթե այն ընդհանրապես գոյություն ունի, պետք է իր էտալոն վերցնի իր հերոսներին, այն է՝ դառնալ սփյուռքահայ և հարստանալ։ Գուցե նաև այստեղի՞ց է սկսվում արտագաղթը։
Կարեն Հակոբյան