Իսկ եթե Աշոտյանը հումոր չէ՞ր անում. «Փաստ»
Մամուլ
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Օրերս Արմեն Աշոտյանը հայտարարել էր, թե ՀՀԿ քաղաքական դպրոցի համար պատիվ կլինի, եթե այնտեղ դասավանդի Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, ապա հավելել՝ որ առաջիկայում կուղարկի նաև պաշտոնական հրավեր: Աշոտյանի այս հայտարարությանը Տեր–Պետրոսյանի մամլո քարտուղար Արման Մուսինյանն արձագանքել էր հակիրճ՝ նշելով, թե Լևոն Տեր–Պետրոսյանը գնահատում է Արմեն Աշոտյանի հումորի զգացումը:
Ըստ էության, նման արձագանքը ենթադրելի էր, սակայն եթե ընդհանրապես դիտարկենք քաղաքական դպրոց երևույթն ու դրա նշանակությունը, գուցե կարիք կլիներ փոքր–ինչ այլ մոտեցման:
Առաջին քաղաքական դպրոցի հիմնադիրն էր ամերիկյան քաղաքագետ և տեսաբան Հանս Մորգենթաուն, ով հիմնադրեց պրագմատիզմի և քաղաքական ռեալիզմի դպրոցը նախորդ դարի կեսին և գլխավորում էր այն: Մորգենթաուի «Politics Among Nations» աշխատությունը շուրջ քառորդ դար ամերիկյան արտաքին քաղաքականության կարևոր տեսական ուղեցույցներից մեկն էր:
Հետագայում արդեն քաղաքական դպրոցները տարածում ստացան արդեն Եվրոպայում և աշխարհի տարբեր երկրներում: Որպես կանոն, քաղաքական դպրոցներ հիմնադրում էին քաղաքական կուսակցությունները, սակայն սա բոլորովին էլ չէր նշանակում, թե այդ կուսակցություններն իրենց հիմնադրած դպրոցներով խնդիր էին դնում տարածել և քարոզել իրենց գաղափարախոսությունները:
Հայաստանում Հանրապետական կուսակցության նախաձեռնությամբ ՀՀԿ քաղաքական դպրոցը բացվեց 2016 թվականին:
Հետաքրքիր է նշել, որ այս դպրոցի առաջին շրջանավարտներից ոմանք ապրիլի 2–ի ընտրությունների արդյունքում դարձան պատգամավորներ՝ ինչպես Հանրապետական կուսակցության, այնպես էլ այլ քաղաքական ուժերի ցուցակով: Պետք է շեշտել, որ, որպես կանոն, քաղաքական դպրոցներում դասավանդում են նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, դիվանագետներ և նույնիսկ նախագահներ: Այս տեսանկյունից Աշոտյանի հրավերը Տեր–Պետրոսյանին լիովին տրամաբանական էր:
Սակայն հայաստանյան իրականության մեջ Հանրապետական կուսակցության անվան հետ կապված ամեն ինչ բոլորովին այլ ասոցիացիա է ստանում: Հանուն արդարության պետք է խոստովանել նաև, որ ներկայում լայն տեղեկատվություն չկա այն մասին, թե ինչ սկզբունքներով է գործում ՀՀԿ քաղաքական դպրոցը: Մինչդեռ իսկապես էլ նախընտրելի և գնահատելի կլիներ, որպեսզի և՛ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, և՛ հայաստանյան բազմաթիվ նախկին պաշտոնյաներ ու դիվանագետներ իրենց փորձառությունն ու գիտելիքները փոխանցեին քաղաքական հավակնություններ ունեցող երիտասարդներին:
Սակայն մյուս կողմից, այստեղ առաջ է գալիս զուտ Հանրապետական կուսակցության վարկանիշն ու հասարակական ընկալումը, որը, մեղմ ասած, այնքան էլ բարեհաճ չէ:
Թերևս այս տեսանկյունից Արմեն Աշոտյանը և ընդհանրապես Հանրապետական կուսակցությունը պետք է ջանքեր գործադրեն, որպեսզի ՀՀԿ քաղաքական դպրոցը չդիտվի և չընկալվի որպես կուսակցական մարմնի կցորդ, այլ ներկայանա որպես երկրում քաղաքականության և քաղաքագիտության տեսության ներկայացման արժեքավոր կենտրոն: Կարող է արդյոք ՀՀԿ–ն թույլ տալ իրեն նման ճոխություն, դժվար է ասել, սակայն առկա իրավիճակն այնքան էլ հուսադրող չէ:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
1
2
3
4
5
1
4
5
1
2
3
5
