Քաղաքական կենսունակության և «մահվան» արանքում
ՎերլուծությունԽորհրդարանական ընտրություններին հաջորդած հետընտրական հանդարտության ֆոնին,Կոնգրես-ՀԺԿ դաշինքը որոշեց այնուամենայնիվ բողոքարկման դիմում ներկայացնել Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովին` ընտրությունների արդյունքներն անվավեր ճանաչելու պահանջով: Բողոքն, ինչպես և սպասելի էր, ԿԸՀ-ն մերժեց` հիմնավորելով, որ ներկայացված խախտումները չէին կարող էական ազդեցություն ունենալ ընտրությունների արդյունքների վրա:
Այս մերժումը թերևս առավել քան սպասված էր, քանի որ չնայած վարչական ռեսուրսի ակնհայտ կիրառման ու լայնատարած ընտրակաշառքների առկայությանը, պետք է ընդունել, որ այս երկուսն էլ գրեթե ապացուցողականություն չունեցող ընտրախախտումներ են:
Այլ հարց է, թե ինչու դաշինքը, ամենայն հավանականությամբ հստակ գիտակցելով իրենց բողոքի ճակատագիրը, ամեն դեպքում նման փորձ կատարեցին:
Այստեղ թերևս պետք է նկատի ուենալ այն հանգամանքը, որ նման քայլով Կոնգրես-ՀԺԿ դաշինքը գոնե այս կերպ փորձում է իր շուրջը քաղաքական ատիվության որոշակի մթնոլորտ ստեղծել: Փորձն իհարկե թույլ էր:
Սակայն այստեղ թերևս հարկ է անդրադառնալ ընդհանրապես ներկայումս հայաստանյան քաղաքական դաշտում ստեղծված վիճակին: Փաստն այն է, որ առաջիկա 5 տարվա համար Ազգային ժողովում ներկայացվածություն չունեցող քաղաքական ուժերը արմատական փոփոխությունների պետք է ենթարկեն իրենց սկզբունքներն ու գործելաոճը:
Երևանի ավագանու ընտրությունները գուցե և կարող էին այսօրինակ ուժերին կարճաժամկետ կերպով պահել քաղաքական ակտիվության վիճակում, սակայն ինչպես արդեն գիտենք, այս ընտրություններին մասնակցում են ՀՀԿ-ն, Ելքը և Երկիր ծիրանին: Սա արդեն իսկ նշանակում է, որ խորհրդարանական մանդատ չունեցող ուժերը` սկսած ՀՎԿ-ից, վերջացրած ՀԱԿ-ով, ընդհանրապես քաղաքական հարթակում մնալու խնդիր ունեն: Այս խնդրի ոչ բարեհաջող լուծման դեպքում բոլոր այսօրինակ ուժերը սահուն կերպով կհայտնվեն քաղաքականության լուսանցքում և կվերածվեն ակումբային մակարդակի խմբակների:
Սակայն այս խնդիրը թերևս բարդագույնն է` հայաստանյան հասարական-քաղաքական իրականության պայմաններում, քանի որ ակնհայտորեն, առնվազն վերջին տասնամյակի ընթացքում քաղաքական դաշտում համատարած լճացման միտումներ են:
Ընդդիմադիր դիրքերից հանդես եկող բոլոր քաղաքական ուժերն ու կազմավորումներն ըստ էության սպառել են իշխանության կամ վարչակարգի քննադատության պաթոսային, պոպուլիստական գործիքակազմի ամբողջ ռեսուրսը: Նման պայմաններում արդեն այսօրինակ ուժերը հարկ է, որ արմատապես փոխեն ընդհանրապես քաղաքական գործունեության ընկալումն ու սկզբունքները և փորձեն գտնել այնպիսի մի ձևաչափ, որը թույլ կտա անգամ Խորհրդարանի պատերից դուրս ստեղծել քաղաքական ակտիվության որոշակի մակարդակ և գործունեություն, որը պետք է դառնա հաջորդ պառլամենտական ընտրություններում հաջողության գրավականը:
Հարկ է շեշտել նաև, որ բնականաբար սա չափազանց դժվար գործընթացն է լինելու, սակայն ինչպես ասում են ` քաղաքականությունը հնարավորինի արվեստ է, ուստի` կամ ներկա ուժերից շատերը լուծում են իրենց քաղաքական կենսունակության խնդիրը, կամ պարզապես թողնում են այս ասպարեզը:
Աղասի Մարգարյան
PressMedia.am վերլուծաբան