Մոռացված հինը և լավագույն նորը. «Փաստ»
Մամուլ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Նախընտրական փուլում համագումար կազմակերպեց նաև ՕԵԿ–ը, ներեցեք «Ռենեսանսը» կամ ավելի գեղեցիկ`«Ռիսորջիմենտոն»: Մի խոսքով հասկացաք` «Հայկական վերածնունդը»: Այո՛, դա այն նույն կուսակցությունն է, որը վերածնվել է և խոստանում է այլակերպել Հայաստանը: Դարձնել անճանաչելի դրախտ: Խորհրդային ժամանակներում մի լավ տերմին կար` «տաբել»: Հիմա մի կուսակցություն, որն աշխատել է տաբելով ընդդիմադիր, ամենավճռական պահին բառիս բուն իմաստով «քցել» է ժողովրդին, եկել ու նորից խրոխտ ձայնով հայտարարում է, որ ինքն է այն ուժը, որը կարող է փրկել Հայաստանը: Գյումրեցիներն այս առթիվ մի լավ խոսք ունեն, ասում են. «Էփած հավի խնդալը գուկա»:
Բայց պետք է ասել, որ նրանք այս ամենին մոտեցան կորուստներով: Հրապարակային մեղադրանքներով և վիրավորանքներով կուսակցությունը լքեց երիտթևի առաջնորդը: Բայց այս ամենի մեջ պետք չէ խորանալ: Ինչպես ասում են՝ «նմանն զնմանին կգտանե»: Սա պարզապես մեկ լրացուցիչ հավաստիացումն էր այն բանի, որ այդ կուսակցությունում տիրող մթնոլորտն այդքան էլ հաջող չէ: Եթե սրան գումարենք նաև նախկինում այն լքած ամենատարօրինակ անվանումներով կազմակերպությունը, ապա պատկերը կամբողջանա:
Կուսակցության համագումարում խրոխտ ելույթ ունեցավ Հեղինե Բիշարյանը: Նա քիչ էր մնում հայտարարեր, որ իրենց առաջնորդը Բենիտո Մուսոլինին է: Պարզապես Դուչեն վերածնվել է, կամ ավելի շուտ` վերամարմնավորվել է ու հայոց հիմնի նման՝ իտալական ոգով վերամարմնավորված, եկել է փրկելու հայ ժողովրդին: Ինչպես ասում են, այս անգամ էլ էժան պրծանք, կարող էր ասել, բայց չասեց: Փառք ու պատիվ:
Դե, իսկ այս ներկայացման կուլմինացիան առաջնորդի ելույթն էր: Զարմանալի է նա, իր բոլոր մոտեցումներով: Նախ՝ խոստացավ կաշի քերթել: Ի դեպ, քանի խոսք գնաց կաշվի մասին, այստեղ մի քանի դիտարկում անենք երեսի կաշվի վերաբերյալ: Հետաքրքիր է, մարդ քանի՞ երես պետք է ունենա կամ կաշին, այդ նույն կաշին որքա՞ն հաստ պետք է լինի, որ նման հայտարարություններով հանդես գա: Ու դա անում է մի մարդ, որին առաջինն անվանել են ԱԽՔ, երկրորդը՝ փաստացի մեղադրել են պետական դավաճանության մեջ, դե իսկ երրորդն էլ՝ հաճախորդ: Ու այդ անձնավորության մտքով չի անցել, վերոնշյալ շարքից որևէ մեկին դատի տալ, հերքում կամ պատիվ պահանջել: Ասել կուզե, նա թերևս համաձայնել է հնչած բոլոր մեղադրանքների հետ: Մյուս կողմից, եթե ամբողջական դիտարկենք նրա գործողությունների շղթան, ապա պետք է փաստենք, որ անգամ կուսակից ընկերները նրան չեն վստահում: Այսպես, ՕԵԿ–ը ոչ մեկ անգամ դաշինքների է գնացել գործող իշխանությունների հետ: Վճռական պահին հասկանալով, որ այդ դաշտում չի կարող ինքնաիրացվել, վերադարձել է ընդդիմադիր դաշտ, այդ դաշտի քվեները փոշիացնելու համար: Սակայն հետաքրքրական է այն հանգամանքը, որ կոալիցիայից դուրս գալուց հետո, նրա կուսակից ընկերները հիմնականում հրաժարվել են կուսակցությունից և պահպանել են նախարարների աթոռները: Ահա այսպիսի սկզբունքային կուսակցություն:
Ամփոփելով ասածը, կարելի է միայն զարմանք հայտնել, թե ինչպես են նրանք կարողանում դեռևս կենսունակ լինել քաղաքական դաշտում: Մի՞թե ֆեմիդան վերադարձել է և իր հատկությունները փոխանցել է մի որոշակի խմբի: Իրականության հետ առնչվող ու հայաստանյան վերջին իրադարձություններից իրազեկ մարդկանց մի զգալի մասը, կարծում եմ, խորապես կկասկածի այս կուսակցության առաջնորդի արտաբերած ցանկացած խոսքի ճշմարտացիությանը:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: