Քաղաքագետ. Հնարավոր է՝ 2017-ին Վաշինգտոնը Չինաստանի հետ ավելի բացահայտ առճակատման մեջ մտնի
ՔաղաքականությունԴոնալդ Թրամփի իշխանության գալով հնարավոր է ԱՄՆ-ի քաղաքականության փոփոխություն ընդհանրապես հետխորհրդային տարածքի՝ ներառյալ Հարավային Կովկասի եւ Ուկրաինայի նկատմամբ, որոնք նոր վարչակազմի համար ավելի քիչ նշանակություն կունենան, համենայնդեպս՝ Սպիտակ տանը նրա ղեկավարության նախնական փուլում: NEWS.am-ի հետ զրույցում այսպիսի տեսակետ հայտնեց ռուսաստանցի քաղաքագետ Ալեքսանդր Սկակովը:
Փորձագետի խոսքով՝ այս տարածաշրջանները, ինչն, ի դեպ, Թրամփն արդեն նշել է, չեն մտնում ԱՄՆ-ի շահերի համար կենսական կարեւորություն ներկայացնող ոլորտի մեջ, այստեղ նրանց, ըստ էության, ոչինչ չի սպառնում: «Ամեն ինչ կշարունակվի ինչպես նախկինում, Վրաստանն ու Ուկրաինան կմնան ամերիկյան քաղաքականության ազդեցության ներքո, սակայն Վաշինգթոնից ավելի պակաս աջակցություն կստանան, այդ թվում՝ ֆինանսական եւ ռազմական: Վաշինգթոնն, իհարկե, հիմա չի ճանաչում Ղրիմի ինքնորոշումն ու Աբխազիայի անկախությունը, բայց այս հարցերը նրա համար ոչ հրատապ կդառնան: Առավել կարեւոր են ուրիշ ոլորտները՝ արմատական իսլամիզմի եւ ահաբեկչության դեմ պայքարը, Չինաստանը, Հարավարեւելյան Ասիան եւ Հնդկաստանը, Հյուսիսային Աֆրիկան եւ այլն: Նոր վարչակազմը Մոսկվայի հետ երկխոսության եւ համագործակցության համար այս ոլորտներում ուղիներ կփնտրի: Այլ հարց է, որ Բուշի, Քլինթոնի եւ Օբամայի վարչակազմերը եւս սկսել են Մոսկվայի հետ համագործակցության ուղիների որոնմամբ, իսկ ավարտել են նրա հետ կոշտ դիմակայությամբ: Ըստ երեւույթին, ինչ-որ բան կախված է նաեւ Մոսկվայից, որն իրեն պետք է ցույց տա որպես հուսալի, բանակցելու ընդունակ եւ անհրաժեշտ գործընկեր: Թրամփը բիզնեսմեն է եւ որպես այդպիսին դա կգնահատի: Իհարկե, ԱՄՆ-ի ցանկացած վարչակազմի շահերից չի բխում տարածաշրջանում նոր լիամասշտաբ պատերազմ սկսելը»,- նշեց Ալեքսանդր Սկակովը:
Միեւնույն ժամանակ, փորձագետը կարծում է, որ 2017-ին Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման բեկում սպասելու ոչ մի հիմք չկա: «Հարկ է նաեւ հաշվի առնել, որ Ռուսաստանի հնարավորությունները եւս սահմանափակ են, այդ թվում՝ շարունակվող տնտեսական ճգնաժամի շնորհիվ: Հնարավոր է՝ Վաշինգտոնը Չինաստանի հետ ավելի բացահայտ առճակատման մեջ մտնի, իսկ նման պայմաններում ԱՄՆ-ի շահերի տիրույթում չէ Ռուսաստանի հետ անիմաստ առճակատումը շարունակելը, հետխորհրդային տարածքում նրա հետ մերձամարտի բռնվելը: Եվրամիությունը նույնպես, հավանաբար, կսկսի փոխվել, շարժվել դեպի ազգայնականություն եւ մեկուսացում, Մերկելի նման «գլոբալիստ» քաղաքական գործիչների ժամանակն անցնում է: Այս ամենը չի նշանակում, որ համաշխարհային խաղացողները թույլ կտան, որ տարածաշրջանը խրվի ռազմական գործողությունների քաոսի մեջ, բայց ոչ մեկը ցանկություն չի ունենա նրա կայուն խաղաղության համար ռեսուրսներ եւ ուժ ծախսել»,- եզրափակեց Ալեքսանդր Սկակովը: