Քարտ–բլանշ՝ մարդ–կուսակցություններին.«Փաստ»
Մամուլ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Ազգային ժողովն առաջին ընթերցմամբ ընդունեց «Կուսակցությունների մասին օրենքը», որով ավելի պարզեցվեց և ազատականացվեց Հայաստանում քաղաքական կուսակցությունների հիմնադրման գործընթացը։ Մինչ քվեարկությունը օրենքի նախագծի հիմնական զեկուցող արդարադատության նախարար Արփինե Հովհաննիսյանը նշեց, որ առաջարկվող օրենքը չափազանց կարևոր նշանակություն ունի սահմանադրական օրենքի և քաղաքական դաշտի ձևավորման տեսլականների տեսանկյունից։ Անշուշտ, քաղաքական դաշտում քաղաքական ուժերի ձևավորման ու գործունեության ազատ դաշտի ստեղծումը ինքնին ժողովրդավարական իրողություն է, որը պետք է երաշխավորի քաղաքական մշակույթի կայացման սահուն գործընթացը։
Սակայն իր ելույթի ավարտին արդարադատության նախարարը շեշտեց, որ ներկայում Հայաստանում կա 79 կուսակցություն և իր խորին համոզմամբ, մեզ համար դա շատ չէ։ Նախարարի այս պնդումը, սակայն, մի շարք հարցեր է առաջադրում, որոնց պատասխանն այնքան էլ հստակ չէ։
Ըստ էության, նշված 79 կուսակցություններից գերակշիռ հատվածին մեծ վերապահումներով կարող ենք համարել քաղաքական ուժեր, որոնք մասնակից են երկրի քաղաքական դաշտում ընթացող պրոցեսներին, քանի որ վերջիններս կուսակցություն են միայն թղթի վրա կամ, այլ կերպ ասած, զուտ պետռեգիստրի համապատասխան վկայականով։ Անշուշտ, առաջին հայացքից թվում է, թե այստեղ մեծ հաշվով որևէ լուրջ խնդիր չկա այն առումով, որ եթե կան թույլ կամ, այսպես ասած, մարդ–կուսակցություններ, որոնք հասարակական–քաղաքական ակտիվ գործունեությամբ չեն զբաղվում, վերջնական արդյունքում «ընկնելու են խոշորացման տակ» և զուտ օրինաչափորեն դուրս են գալու մրցակցությունից։
Սակայն մյուս կողմից ակնհայտ է, որ ներկայում հայաստանյան քաղաքական դաշտը գլխովին թաղված է 2017 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների նախապատրաստության մեջ, այս տեսանկյունից արդեն քաղաքական կուսակցությունների հիմնադրման գործընթացի ազատականացումը մի շարք վտանգներ է իր մեջ պարունակում քաղաքական մանիպուլյացիաների հնարավորության տեսանկյունից։ Գաղտնիք չէ, որ 79 կուսակցությունների պարագայում էլ նման գործընթացներ արդեն իսկ նկատելի են, քանի որ լրահոսում արդեն իսկ հայտնվում են անհայտ կուսակցություններ, որոնք հանդես են գալիս տաբեր հավակնություններով կամ դաշինքների առաջարկներով։
Ներկայիս բավական հում և խառնիճաղանջ քաղաքական դաշտում նման ուժերը, եթե կարելի է դրանց քաղաքական ուժ անվանել, հիմնականում ապակողմնորոշող դեր են կատարում, որն առավելապես ձեռնտու է իշխանությանը կամ իշխանության կուսակցությանը։ Անշուշտ, մենք չենք կարող պնդել, որ վերջիններիս գործառույթները ուղղորդված բնույթ են կրում, սակայն փաստը մնում է այն, որ նման երևույթները ավելի են բեկում քաղաքական դաշտի ներկայիս առանց այն էլ բավական պղտոր պատկերը։
Նման իրավիճակի ֆոնին ակնհայտորեն առկա է այն վտանգը, որ առաջիկա ամիսներին հայաստանյան քաղաքական դաշտում հայտնվեն մեկ կամ մի քանի տասնյակ կուսակցություններ, որոնք, կամա թե ակամա, կապակողմնորոշեն հասարակությանը՝ իշխանության համար ստեղծելով պղտոր ջրում ձուկ բռնելու բազմաթիվ հնարավորություններ։ Մյուս կողմից, եթե չլինեն քաղաքական դաշտում նման խեղաթյուրումների և շահարկումների վտանգներ, ապա, ըստ էության, էական էլ չէ, թե Հայաստանում գրանցված կլինի 79–ը թե 790 քաղաքական կուսակցություն, վերջիվերջո, սա այն ոլորտն է, որն առնվազն պետբյուջեից գումարներ չի ստանում և մեծ ազդեցություն չի ունենում հասարակական– քաղաքական գործընթացների վրա, քանի որ միջին վիճակագրական հայաստանցին կարող է թվարկել առավելագույնը 10–15 քաղաքական կուսակցություն, իսկ մյուսների մասին պարզապես անտեղյակ է։
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: